Felsefeci ve şair (D. 24 Kasım 1896, Kütahya - Ö. 26
Ağustos 1953, İstanbul). İlk ve ortaokulu Kütahya’da, liseyi Konya’da (1912)
bitirdi. Konya ve Afyon’da bir süre öğretmenlik yapıp Paris’e gitti (1925).
Sorbonnne Üniversitesinde felsefe öğrenimi gördü (1925-28). Konya, Bursa
liseleri ile Gazi Eğitim Enstitüsünde felsefe öğretmenliği yaptı. Gençlik
yıllarından itibaren yazılarını, Konya’da çıkardığı Uçak dergisi, Babalık
gazetesi, Afyon gazeteleri Nur, Millî Mecmua, Uludağ, arkadaşı Naci
Fikret’le birlikte Konya’da çıkardıkları Yeni Fikir (1925-29, 51 sayı)
dergisi gibi yayın organlarında yayımladı. Batı felsefe sistemlerinden
bazılarını ilk savunan, tanıtan yazıları ve hiciv şiirleriyle dikkat çekti. “Geçti
Bor’un Pazarı Sür Eşeği Niğde’ye” başlıklı şiiriyle tanınmıştı.
“Namdar Rahmi, hakkı yenen bir hiciv şairi, heccavdır,
1930 ve 1950 arasında yazdıkları pek bilinmez, duyulup yayılmamıştır.” (Hasan Pulur)
“Başka kimsenin yazısında adı anılmamış. Günübirlik
yaşayan toplumun unutulanlar listesi uzundur. (...) Hicivlerini halk deyimleri üzerine kurmuş.
Şiirinin yaygınlık kazanmasının bir sırrı da burda. Keskin, ardında bir yaşama
felsefesi olan toplumsal hicvin en usta örneklerini vermiş.” (Doğan Hızlan)
ESERLERİ:
Felsefi Meslekler Vekabüleri (1932), Namık Kemal ve İdealizmi (1941), Yazma
Dersleri (1945), Kitaplarımın Hikâyesi (1952), Geçti Bor’un
Pazarı (şiirler, 1952), Paris Mektupları.
HAKKINDA: Şükran Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (gen. 6. bas. 1999), TDE Ansiklopedisi (c. 5,
1976), Mehmet Ergün / Utangaç Bir “Kitaptutkunu” (Virgül, Kasım 2000), TBE
Ansiklopedisi (2001), Hasan Pulur / Hiciv ve Düzen (Milliyet, 12.4.2002), Doğan
Hızlan / Tek Şiiriyle Hatırladıklarımız (Hürriyet, 7.7.2002), Ata Karatay’ın
Mektubu (İ. Işık arşivi).
