Arap-Fars dilleri ve İslâm hukuku araştırmacısı. 5 Ocak 1940, Develi / Kayseri doğumlu. II. Abdülhamid dönemi müderrislerinden Kılıç Ali Efendi, babasının dedesidir. Şıhlı İlkokulu (1952), Adana Erkek Lisesi (1960), İstanbul Yüksek İslâm Enstitüsü (1963) mezunu. Üç yıl Adana İmam Hatip Okulunda meslek dersleri öğretmenliği yaptı. 1966’da Kayseri İmam-Hatip Okulunda meslek dersleri öğretmeni iken İstanbul Yüksek İslâm Enstitüsüne öğretim görevlisi olarak atandı.
1971’de “Asr-ı Saadetten Tabiun Devrine Kadar İslâm
Hukukunun Prensip ve Kaynakları.” teziyle yüksek lisans çalışmasını,
1978’de İÜ Edebiyat Fakültesi Arap ve Fars Dilleri ve Edebiyatları Bölümünde “al-Hatib
al-Bağdadi ve ‘al-Fa-kih Va’l-Mutafakkıh’ Adlı Eseri” adlı doktora tezini
tamamladı. 1986’da doçent oldu. Cezayir’de Yüksek İslâm İlimleri Enstitüsünde
bir yıl öğretim üyeliği yaptı (1987-88). 1996’da profesör unvanını aldı.
Marmara Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi öğretim üyesi olarak çalışmalarını
sürdürdü. İLESAM üyesidir.
“Neye Yarar” başlıklı
ilk yazısı, 1953’te Adana İHL yayın organı Vahdet dergisinde yer
almıştı. Sonraki yıllarda makalelerini çeşitli gazete ve dergilerde yayımladı.
Arapçadan Türkçeye, Türkçeden Arapçaya çevirileri vardır.
ESERLERİ:
ARAŞTIRMA-İNCELEME: Asr-ı Saadetten Tabiun Devrinin
Sonuna Kadar İslâm Hukukunun Prensip ve Kaynakları (1986), İslâm Fıkıh
Mezheplerinin Doğuşunu Hazırlayan Sebepler (1997), el-Hati-bu’l Bağdadî
ve Yararlandığı İlim Otoriteleri ve Hadis Ravileri (1997).
ÇEVİRİ: İslâm Tarihinde En Mühim Hukuki Kararlar (Abdulmükal
es-Sâîd’den, 1997).