Şair ve yazar (D. 12 Ocak 1939, Pınarbeşevli (Bojurovo) köyü / Razgrad / Bulgaristan – Ö. 22 Nisan 2009, Çorlu / Tekirdağ). İlkokulu doğduğu köyde, ortaokulu komşu köy Nasrettin’de (Bisertsi), liseyi Kubrat kasabasında tamamladı. Lise öğreniminin ardından, öğretmenliği çok sevdiği için iki yıl öğretmenlik yaptı. Bu dönemlerde Bulgaristan okullarında Türkçe dersinin kısıtlanıp yasaklanması nedeniyle tıp öğrenimine yöneldi. Haskovo Tıp Enstitüsünü (1965) bitirdikten sonra, Razgrad’ın Lipnik köyünde yirmi dört yıl sağlık memurluğu yaptı. 1989 yılında Türkiye’ye göç ederek, Bulgaristan’da çıkarmadığı kitaplarını yayımlama imkânına kavuştu. Mesleğine Çorlu Devlet Hastanesinde on yıl daha devam ederek, 2000 yılında kendi isteğiyle emekliye ayrıldı. Çorlu Yazarlar Topluluğu ve İLESAM üyesiydi.
İlk şiiri 1960 yılında Halk Gençliği gazetesinde (Bulgaristan) yer almıştı. Hece ölçüsünü kullandığı, temiz Türkçesiyle dikkat çeken şiirleri ve diğer ürünleri Türkiye gazetesi ile Türk Dili, Balkanlarda Türk Kültürü, Sevgi Yolu, Diyanet Çocuk, Simav Anadolu, Istranca Rüzgârı, Bizim Anayurt, Sabah, Ümit, Zaman Bulgaristan, Kaynak, Deliorman (Bulgaristan), Birlik (Makedonya), Bay, İnci Dost (Kosova), Tuna, Şafak (Yunanistan) gibi dergilerde yer aldı. Çorlu Yazarlar Topluluğunun Nisan 2003’ten itibaren çıkardığı Trakya Kalem dergisinin yazı işleri müdürlüğünü üstlendi.
“Süreyya Berfe’nin dediği gibi Lâtif Karagöz: Şiir olacak malzemeyi önce yüreğiyle görür, sonra gözü, daha sonra da aklı ile. (…) O aynı zamanda, bu güne dek ömrü boyunca hep Türkçeye hizmet için savaş verdi. Doğduğu diyarda, Türkçe yasak kapsamına alınıncaya kadar, Türkçe düşündü ve Türkçe yazdı. İşte bir şiirinde duygularını bizimle şöyle paylaşıyor: ‘Türkçemle kalkar, Türkçemle yatarım / Yorgunluğumu onunla atarım…’ (…) Lâtif Karagöz’ün şiirleri, onun iç dünyasını anlatıyor. Her şiiri, onun gönlüne girmek için giriş vizesi veriyor. Okurları şiirlerle şairin dünyasında yolculuk yaparak sevincini, kederini ve mesajlarını, şiirlerinden haz alarak öğrenecekler.” (Şaban M. Kalkan)
ESERLERİ:
ÇOCUK ÖYKÜSÜ: Küpeli Kuzu (2002), Kulağa Küpe (2002).
ÇOCUK ŞİİRİ: Kon Kon Kelebek (1990), Bayrak Çocuklar (1993), Ak Güvercin (1993), Kardeşimsin (1994), Önce Vatan (1997), Doğru Çengel-Fabllar (1998), Üç Güvercin (2005), Çocuk Şiirleri (2005).
ŞİİRİ: Yaprak Dökümü (1999), Sevgi Durakları (2001), Huzur Elçisi (2005).
KAYNAKÇA: Hayriye
Süleymanoğlu Yenisoy / Türkiye Dışındaki Türk Edebiyatları Antolojisi –
Bulgaristan Türk Edebiyatı (1977), Turhan Bayraktar / Türkiye Şairler
Antolojisi (1996, 1997), Zeki Gürel / Cumhuriyet Devri Çocuk Edebiyatı (1998,
s. 57), Mustafa İsen / Balkanlarda Türk Çocuk Şiirleri (Kaynak dergisi, Sofya,
sayı: 9, 2002) - Balkanlar’da Türk Çocuk Şiiri Antolojisi (2001), İsmailoğlu
Mustafa Yılmaz / Ozanlar Şiir Antolojisi (1997, 1998, 1999, 2000), İsmail A.
Çavuşev / Altın Petek Bulgaristan Türklerinin Çocuk Şiiri (Sofya, 2001), Niyâzi Hüseyin Bahtiyâr /
Bizim Anayurt Antolojisi (2001), Latif Karagöz / Küpeli Kuzu (2002), Sevgi Yolu
Şairler Antolojisi (2002), Hayriye Süleymanoğlu Yenisoy / Bulgaristan Türk
Çocuk Edebiyatından Örnekler (2002), Trakya Kalem dergisi (Haziran 2003),
Mehmet Çavuş / Ömrümün Kısa Bilançosu (Tuna dergisi, sayı: 83-84, Ocak-Şubat
2004), Gündüz Aydın / Sevgi Yolu Şairler Antolojisi
(2000,2001,2002,2003,2004,2005), Şaban M. Kalkan / Huzur Elçisi Bir Şair
(önsözü, 2005), Ahmet Sorgun / Kitaplar Arasından (İleri, Yozgat, 22.11.2005), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli
Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2007, 2009).
