Ali Cengizkan

Mimar, Yazar, Şair

Doğum
29 Ekim, 1954
Eğitim
Ortadoğu Teknik Üniversitesi Mimarlık Bölümü
Burç

Şair, yazar, mimar. 29 Ekim 1954, Ankara doğumlu. TED Ankara Koleji (1973), Ortadoğu Teknik Üniversitesi Mimarlık Bölümü (1978) mezunu. Yüksek lisansını “Komşuluk Olgusunun Sosyo-Fiziksel Boyutları: Bir Örnek Çalışma” adlı teziyle (1981) yaptı. Kısa bir süre serbest mimar olarak çalıştı. 1981’den itibaren ODTÜ Mimarlık Fakültesinde öğretim üyesi olarak çalıştı, doçent oldu, bölüm başkanlığı (1994) yaptı. Edebiyatçılar Derneğinde genel başkan yardımcısı ve genel başkan olarak görev aldı. Fotoğraf sanatıyla ilgili çalışmalar yaptı.

İlk yazısı Türkiye Yazıları dergisinde (Haziran 1977) yer aldı. Şiir ve yazılarını daha sonra Türkiye Yazıları (1977-79), Türk Dili (1977-80), Yarın (1981-83), Broy, Varlık, Küçücük, Yusufçuk, Somut, Kum dergilerinde yayımladı. Senlere adlı kitabıyla 1981’de Akademi Kitabevi Şiir Başarı Ödülü’nü Ahmet Ada ve Adnan Azor’la paylaştı. 1983’te Toprak Şiir Ödülü ve Hasan Hüseyin Başar Ödülü ile Abdi İpekçi Dostluk ve Barış Ödülü’nü (Yaşar Miraç ile), 1982’de ODTÜ Edebiyat Kulübü Özel Ödülü’nü, 1995’te Ceyhun Atuf Kansu Şiir Ödülünü kazandı. Edebiyatçılar Derneği, PEN Yazarlar Derneği ve Dil Derneği üyesidir.

ESERLERİ:

ŞİİR: Senlere (1980), Çocuk Ömrümüz (1982), Yunan Dosyası (1983), Yürüyüşler ve Duruşlar (1984), Bağımlı Şiir (1986), Ankara Ankara Güzel Ankara (1987), Den Grekiska Dassiern (İsveççe’ye çeviri, 1988), Sürek Avında Dünya (1994), Şairin Nergisi (2000).

DENEME: Şiir ve Yaşam (1996), Öğle Suyu - ODTÜ Ormanı’nın Kırkıncı Yılı İçin Doğa ve Şiir Üzerine Kırk Metin (1997).

DERLEME: Sanatçı Tanıklığı (1996).

SEÇKİ: Ankara Rüzgârı-Ankara Şiirleri Seçkisi (Hüseyin Atabaş ile, 1999).

ÇEVİRİ: Genetik Epistemoloji (J. Piaget’den, 1984) Kartal mı Güneş mi? (1985) - Seçme Şiirler/Gölgelerden Bir Taslak (1992) - Güneş Taşı (1993) (O. Paz’dan), Adam Eden Sözler (Guillen’den, 1985) Mimari Eleştiri Yazıları (A. Colquhoun’dan, 1990), Seçme Şiirler (Ho Chi Minh’den, 1992), Birlik Uğruna Ölenlere (R. Lowell’dan, 1999).

Ayrıca mesleği ile ilgili ve araştırma kitapları vardır.

HAKKINDA: Ramis Dara / Şiir Çünkü Şiir (1988), Halim Şafak / Yolculuk Şiire (1995), İnsan Dergisi Kedi Şiir Seçkisi-Özel Bölüm: Ali Cengizkan (Yeni Dizi: 2, 1995), M. Emre / Şiir Var Oluşumuzun Bir Parçası (söyleşi, Cumhuriyet Kitap, sayı: 271, 27.4.1995), Gülten Akın / Şiir Üzerine Notlar (1996), Haydar Ergülen / Şiirin Kalesinde Oturur Ali Cengizkan (Gösteri, sayı: 186, Mayıs 1996), Behçet Necatigil / Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü (18. bas. 1999), Şükran Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (gen. 6. bas. 1999), TBE Ansiklopedisi (2001), Ali Cengizkan’dan Yeni Şiirler: Şairin Nergisi (Cumhuriyet Kitap, 4.1.2001).

PÜSKÜRTME

Herşey yerli yerindeydi. masalar, sandalyeler

tabldot tepsileri, tabaklarda yemekler

Tütüyordu hâlâ. Kabukları soyulmuş bir portakal

Duruyordu orda, üstünde bir kızın parmaklarının sıcaklığı

yanında yarım bardak su

havada gülüşmeler, çatal bıçak sesleri...

 

Herşey yerli yerindeydi, ve kuşkusuz onlar da

Toplamışlardı işlerine gelenleri ve gelmeyenleri,

afişleri pankartları, duvar gastelerini

kırık camları, kurşun kovanlarını, sopalan

kanlı bir ayakkabı tekini

gözleri yuvalarından fırlayan gasteciyi.

 

Herşey yerli yerindeydi, öğrenciler yemekhaneye

döndüklerinde.

TAŞ DA ÇÜRÜR

Böyle dedi kaya mezarını temizleyen Rüstem Usta,

 

Taş da çürür.

 

İncir kokulu dar sokakları aştınsa, görmüşündür

Kıyıda küçük bir çocuk taş atıyor suya

 

Taş da çürür.

Eğil biraz, paslanmış kıyı babasına tutunarak sark

Suyla rıhtımın birleştiği yerlere bak

 

Taş da çürür.

 

Kumsalda, çam tahtasını astarlıyor sandalcı baba

Çocuk büyümüş; yüzmeyi biliyor, denizle oynamasını da

Yüreğim çürümez; gözyaşları işlemez, kurşunlarınız da

 

Taş çürüsün.

FOTO GALERİ

İLGİLİ BİYOGRAFİLER

Devamını Gör