Tarihçi, edebiyat tarihçisi, çevirmen (D. 1878, İstanbul - Ö.
1964). Özel dersler alarak yetişti. Arapça ve Farsça öğrendi. İstanbul’da çok
sayıda okulda öğretmenlik yaptı. 1917’de gittiği Almanya’da Türk öğrencilerine
ve Hamburg Üniversitesi Şarkiyat Enstitüsünde Türkçe ve Fransızca dersleri
verdi. İkinci Dünya Savaşı’nın başlaması üzerine Türkiye’ye döndüğünde Bayezid
Kütüphanesi Müdürü (1943), Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi profesörü (1943)
oldu. İlâhiyat Fakültesinin kuruluş çalışmalarına da katılan Necati Lugal,
emekliliğinden (1952) sonra Türk Tarih Kurumunda Şarkiyat Uzmanı, İlâhiyat
Fakültesinde Klasik Dinî Türkçe Metinler Kürsüsü profesörü olarak görev yaptı.
ESERLERİ:
Ahbarü’d-Devleti’s - Selçukiye (Ali Hüseyni’den çev., 1943), Farabî’nin Tabiat İlmi’nin
Kökleri Hakkında Yüksek Makaleler Kitabı (A. Sayılı ile, 1951), Fatih
Devrine Ait Bir Münşeat Mecmuası (A. Erzi ile, 1956), el-Evâmirü’l-Adliye
Fi’l-Umârı’l-Alaiye (c. I., İbn Bibi’den, A. Erzi ile, 1957), Karahanlılar
ve Anadolu Selçukluları (Müneccimbaşı Ahmed b. Lütfullah’tan çev.,
Karahanlılar bölümü, 1950), Kitab-ı Diyarbekriyya-Akkoyunlar Tarihi (Ebubekir
Tahranî’den, F. Sümer’le, 1962), Şehnâme (4 cilt, Firdevsî’den çev.,
1945), Münşeat (Tacizade Sadi Çelebi’den A. Erzi ile, 1956), Zafername
(Nizameddin Samî’den çev., 1949), Tezkire-i Devletşah (1963), Latifî
(Osman Beşer’le, Tübingen, 1942).
Ayrıca bazı doğu klasiklerini Almancaya çevirdi.
KAYNAK: İhsan Işık /
Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi
(2. bas., 2009).
