Eğitimci-şair (D. Kasım 1873, İstanbul – Ö.
1942). Darüşşafaka’yı 1894’te her yıl sınıf birincisi olarak bitirdi. Aynı
okulda öğretmenliğe atandı. Servet-i Fünûn edebiyatçılarına katıldı. Siyasete
atıldı. II. Abdülhamid döneminde bir süre tutuklandı. Üçüncü kez tutuklandığı
sırada kaçtı ve Avrupa’ya gitti. Atina‘da İcma-i Ümmet (1901),
Kahire’de Doğru Söz (1906) ve dört dilde yayımlanan Hakayık-ı
Şark gazetelerini çıkardı. 1907’de Baku’ya geçerek Füyûzat ve
Güneş gazetelerinde yazdı. Güneş gazetesinin başyazarlığını yaptı.
Kafkasya’ya geçti, burada İslâm Mektepleri müdürlüğü yaptı, Ruslar tarafından
1910’da Türk birliği propagandası yapmakla suçlanarak idama mahkum edildi.
Osmanlı hükümetinin müdahalesi sonucu idam cezası, sınır dışı edilme cezasına
dönüştürüldü. Türkiye’ye döndükten sonra bir yıl Ankara Sultanîsi müdürlüğü
yaptı ve istifa ederek devlet memurluğunu bıraktı. Beykoz Belediyesinde
çalıştı. Şiir ve hikâyelerini Mektep, Mirsad, Sabah, Servet-i Fünûn dergilerinde
yayımladı.
ESERLERİ (Şiir):
Füyûzat (Bakû, 1910), Vatan Yavrularına Ninni (1915).
HAKKINDA: Şükran Kurdakul / Şairler ve
Yazarlar Sözlüğü (gen. 6. bas. 1999), İbnülemin Mahmud Kemal İnal / Son Asır
Türk Şairleri (c. II, 2000), TBE Ansiklopedisi (2001).
