Şair ve yazar, çevirmen (D. 10 Haziran 1935, Samsun – Ö. 20 Haziran 2014, İstanbul). Şarkışla kökenlidir. Kızı
Elif Su Alkan ve oğlu Tozan Alkan da şairdir. Samsun İnönü İlkokulu, Samsun
Lisesi (1955), Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi (1960) mezunu.
Samsun maiyet memurluğu ve Mesudiye, Derze, Vezirköprü, Ladik, Darende ve
Esbiye kaymakamlığı (1960-65); Turizm Bakanlığı Periyodik Yayınlar müdürlüğü
(1965-67); Millî Prodüktivite Merkezi uzmanlığı (1969-71); TRT Ankara Televizyonu
yapımcılık ve yönetmenliği ile gazete yazarlığı (1973-93) yaptı. Belçika Tarım
Bakanlığında iktisatçı olarak görev yaptı. TRT‘de ve Günaydın
gazetesinde çalıştı. 12 Mart Döneminde TRT’deki görevinden uzaklaştırılınca
yaşamını İstanbul Üniversitesinde öğretim görevliliği yaparak sürdürdü. Türkiye
Yazarlar Sendikası, ATURJET, Mülkiyeliler Birliği üyesi oldu.
Şiir
ve çevirileri 1955‘ten itibaren Türk Dili, Varlık, Yazko Edebiyat, Papirüs
gibi dergilerde yer aldı. 1970 TRT Bilimsel Araştırma Ödülünü, Rimbaud‘dan
Seçme Şiirler adlı çevirisiyle 1982 Yazko Çeviri Büyük Ödülünü kazandı.
Yaptığı çevirilerle Batı edebiyatının ünlü şair, romancı ve düşünürlerinden birçok
önemli eseri dilimize kazandırdı. 1997‘de Kör Oldum Veysel Oldum adlı
radyo oyunu TRT radyolarında seslendirildi.
Gazeteci, şair, yazar, çevirmen Erdoğan Alkan, 20 Haziran 2014 günü İstanbul’da vefat etti. Cenazesi ertesi gün Dolmabahçe Camiinde öğlen vakti kılınan cenaze namazının ardından Ortaköy Mezarlığı’nda toprağa verildi. Türkiye Gazeteciler Cemiyeti (TGC) üyesi, Sürekli Basın Kartı sahibiydi.
Erdağan Alkan İçin Ne Dediler?
“Çoğunluk,
duygusal ve insancıl konulara yönelen Erdoğan Alkan, Türk dilinin kıvraklığına
varabilmiş, halk şiirinin lirizmiyle modern şiirin özgürlüğünü bağdaştırmaya
çalışmıştır.” (Rıza Akkoyunlu)
***
“Erdoğan
Alkan, İkinci Yeni şiirinin genel özelliklerinden, aşırıya kaçmadan, klasik
kıta düzenine bağlı kalarak yararlanmış olan bir şairdir.” (Ataol Behramoğlu)
***
“Sözcüklerin seçiminde, işlenişinde,
söyleyişte usta. Derli toplu, durmuş oturmuş bir şair Erdoğan Alkan.” (Mehmed Kemal)
***
“Erdoğan
Alkan’ın şiirinin en tehlikeli yanı şairini yeyip bitiren bir şiir olması. Sanki
şair her şiirinde yoğun bir yaşantının özünü verirken kendi öz varlığından da
bir şeyler veriyor.” (Eray Canberk)
***
“(Alkan)
modern şiir ile halk şiiri arasında ayrım yapsa da, onun şiiri iç içe örülmüş;
’şiir, bütün sınırlarını aşıp kalbe gider’ diyebileceğimiz (kökensel) bir
senteze ulaşır.
“Sfenks’teki
şiirler, ruh hâli olarak, olgunluğun, dinginliğin yansıdığı şiirlerden oluşur.
“Alkan’ın
sözcüklerden damıttığı sevda, insan sevgisine odaklı evrensel bir sevdadır.” (Oğuz
Özdem)
ESERLERİ:
ŞİİR:
Güneş Tozları (1958), Ekuanil Çiçekleri (1964), Kerem Gibi (1969),
Kuş Ormanı (1981), Kıyı (1983), Eylül Çalgıcısı (toplu
şiirleri, 1985; çıkarma ve eklemelerle 3. baskı 2004), Elimde Güller ve
Rüzgâr (1992), Kerem Gibi (Halk
Şiirleri ekleriyle birlikte, 2000), Eylül Çalgıcısı (eklemelerle toplu
şiirler, 2004), Sfenks (2005).
ANTOLOJİ:
Bahar Şiirleri Antolojisi (T. Hayrioğlu ile, 1958), Millî İnkılap Nasıl
Oldu? (T. Uzunhasanoğlu ile, 1960), 100 Aşk Şiiri (1998),
Hapishane Şiirleri (2003).
ROMAN:
Kör Oldum Veysel Oldum (1991).
ARAŞTIRMA:
Kitle İletişim Araçları (1975), Sembolizm (1985), İçimizdeki
İnsan (1992), Ateş Hırsızı Arthur Rimbaud (1993), Düş Gezgini
Gérard de Nerval (1994), Karanlıklar Prensi Baudelaire (1995),
Şiir Sanatı (1995, eklemelerle 2005), Paris Komünü ve Komün Şairleri (1996),
1789 Devrim Şarkıları (1997), Baudelaire ve Satanizm (1999),
Hapishane Şiirleri (2002), Elsa’nın Mecnunu Aragon (eklemelerle,
2003), Alevî Mitolojisi (2005), Arthur Rimbaud Yaşamı Sanatı
Şiirlerinden Örnekler (2005).
ANI: Âşık
Veysel‘den Nükteler (2001).
ÇEVİRİ
(Şiir): Paul Verlaine (1961), Arthur Rimbaud‘dan Seçme Şiirler (1981),
Illumimations, Cehennemde Bir Mevsim (Rimbaud‘dan, 1984), Özden
Günceler-Kötülük Çiçekleri (C. Baudelaire‘den, 1984; tam çeviri 2001),
Paul Verlaine / Yaşamı Sanatı Şiirleri (1984), Zarla Şans Dönmeyecek (Mallarmé‘den,
1985), Elsa‘nın Mecnunu (Aragon‘dan, 1986), Yürekteki İspanya (Pablo
Neruda‘dan, 1986), Yürekteki İspanya ve Oduncunun Türküsü (Pablo
Neruda‘dan, 1991), Seçme Şiirler (L. Aragon‘dan, 1993), Seçme Şiirler
(Verlaine‘den, 1994), Seçme Yapıtlar (Neruda’nın beş kitabı, 1995),
Yüz Aşk Şiiri (P. Neruda‘dan, 1997), Şairler Prensi Mallarmé (1998),
Abydos‘lu Nişanlı Kız (Lord Byron‘dan, 1999), Kötülük Çiçekleri (Baudelaire‘den,
tam çeviri, 2001), Paris Sıkıntısı (Charles Baudelaire‘den, 2000), Bütün
Şiirler (Rimbaud’dan, 2003), Küçük Aylaklık Şatoları (G. de
Nerval’den, 2005).
ÇEVİRİ
(Düzyazı): Thais (A. France‘dan, 1972), Tanrılar Susamışlardı (A.
France‘dan, 1973), Eugénie Grandet (Balzac‘tan, 1973), Bulantı (J.P.
Sartre’dan), Gerçek (E. Zola‘dan, 1974), Gerçekçiliğin Boyutları (L.
Aragon‘dan, 1984), Saf Şiir Yoktur (Mayakovski / Eluard / Aragon
/ Brecht / Neruda’dan, Teoman Aktürel, Eser Yalçın, Hilâl Çelik, Mustafa
Ziyalan’la birlikte, 1984), Espri Sanatı (S. Freud‘dan, 1996), Ateşin
Kızları (G. de Nerval’den, 2005).
KAYNAK:
Cemal Süreya / Mülkiyeli Şairler (1966) - Günler (1996, s. 251), Mücellidoğlu
Ali Çankaya / Yeni Mülkiye Tarihi ve Mülkiyeliler (c. VI, 1969), Yurt
Ansiklopedisi (c. VIII, 1982-1983), Ataol Behramoğlu / Son Yüzyıl Büyük Türk
Şiiri Antolojisi (1993), Behçet Necatigil / Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü (18.
bas. 1999), Şükran Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (gen. 6. bas. 1999),
TBE Ansiklopedisi (2001), Erdoğan Alkan / Eylül Çalgıcısı (3. bas. 2004),
Asuman Kafaoğlu-Büke / Balla Billurlaşan Şiirler (Cumhuriyet Kitap, 14.7.2005),
Gazeteci Erdoğan Alkan vefat etti (hurriyet.com.tr, 20 Haziran 2014),TYB
Kültür ve Sanat Yıllığı (2015).
Birsen’e
Sonsuz ve boş çöldeki
ansızın büyüyen bitki
gibi bir deniz kıyısında
gözleri iki menekşe
saçları demet papatya
baktı gözlerime önce o.
Akşam kalkıp gidince o
kirpiklerimden ince
bir yağmur indi dudaklarıma.
Samsun’da yürürken şimdi o
bol eteklerinde düzgün
bacaklar
gözleri iki menekşe
saçları demet papatya
(büyüyor saçlarım yine kumral
tafta gömleğimin yakası açık
bileğimde gümüş kimlik
parmağımda altın halka)
değiştiriyor usulca
kıyılarımda zamanı
ayaklarının dokunuşuyla.
(Eylül Çalgıcısı, 1985)
Denizden esen mavi yel
Yorgun yaprakları uğurluyor
İyi geceler diyor ağustos
böcekleri.
Ablak yüzlü ayçiçeği
Başı önüne eğik
Dinliyor geceyi.
Ben ayrılıklar ozanı
Mevsimlerin eylül
çalgıcısıyım
Otların yağmurlu kirpiklerine
İniyor yıldızlardan sesim.
(Eylül Çalgıcısı, Nisan 2004)
Sessizliğin görkemli
saltanatı,
Genç vurulmuş yüzü yaralı bir
kaya
Açmış kuyu ağzını sonsuzluğa
Uzaklardan tek bir yolcu
bekliyor.
Yatmış kumun üstüne hörgüçlü
dağlar
Şişman bir kadının mor
memeleri gibi,
Ses yok, havadakuş, yerde bitki
yok
Yalnız kum, deniz… ve uçuşan
kağıtlar.
Belki boş, belki de el
yazıları
Kızgın güneş altında hangi
ellerin,
Sfenks gibi ağzı yaralı bir
devin
Çölün boşluğuna bakarak
yazdığı.
Döğüyor bacaklarımı kum
fırtınası
Kulağımda Kızıl Deniz’in
uğultusu
Yürüyüp Sfenksle buluşuyorum:
“Yeni Soylar üreten ece arı
gibi
İçinde balla billurlaştığım
şiir
Sert bir elmasa dönüştürdü
beni,
Senin gibi yaralı ölümsüzlüğü
Seçtim ve taşlaştım,
rüzgarlar artık
Yıpratamaz bu düz, saydam
yüzümü.”