Şahin Uçar

Şair, bestekâr ve yazar. 12 Şubat 1949, Acıyurt / Sivas doğumlu. 4 Eylül Lisesi, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih Bölümü (1972) mezunu. Doktora tezi: “Arapların Anadolu Seferleri / 640-750” (1982). Mezun olduğu lisede bir süre müzik öğretmenliği yaptı (1974). AÜ Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünde Paleografi ve Epigrafi Uzmanı (1976), Tarih Bölümünde İslâm Tarihi Asistanı (1977); Selçuk Üniversitesinde yardımcı doçent (1983) ve doçent (1988) oldu. Daha sonra geçtiği Niğde Üniversitesi Edebiyat Fakültesinde Tarih Profesörlüğüne yükseldi (1993). Aynı üniversitede Sosyal Bilimler Enstitüsü Müdürü (1977), Tarih Bölümü Başkanı, Dekan Vekili, Rektör Vekili olarak görev yaptı. 1998’de emekli oldu. 2001-2002 arası, Türkiye Diyanet Vakfına bağlı İslam Araştırmaları Merkezi ve İslam Ansiklopedisinin Başkanlığını yaptı. Bulgaristan ve Kazakistan’da öğretim üyesi olarak çalıştı. National Geographic Society (ABD), Türkiye Yazarlar Birliği ve İLESAM üyesidir.

“Orda Bir Köy Var Uzakta” başlıklı ilk yazısı 1967 yılında Hizmet gazetesinde; diğer ürünleri Tohum, Yeşilay (1970), Milli Eğitim, Millî Kültür, İlim ve Sanat, Türk Edebiyatı, SÜ Edebiyat Dergisi gibi dergiler ve Yeni Düşünce (1987), Sağduyu (1998), Ayyıldız (1999) Zaman (2001), Yeni Şafak (2006) gazetelerinde makaleler yazdı. Modern Türkçe şiiri örneklerinin yanı sıra, klasik Osmanlı tarzında müretteb bir Divan sahibidir (Şeydâ Divanı).

Şahin Uçar, resmi tahsilin yanı sıra lise son sınıftan itibaren Osmanlı devrinden kalma çok meşhur sanatkâr ve alimlerden hususi dersler alarak klasik sanatlarımızı meşketti. Kufi hattatı, müzehhip ve TSM’nin çeşitli makamlarında besteleri bulunan ve bazı besteleri TRT repertuarına alınmış olan değerli bir bestekârdır. Tarih Felsefesi Açısından İslâmda Mülk ve Hilâfet adlı eseriyle 1992’de, Varlığın Mana ve Mazmunu adlı çalışmasıyla da 1995’te  iki kez Türkiye Yazarlar Birliğinin Fikir Ödülünü almıştır.

“Türkiye’de tarih felsefesi branşının tek profesörüdür. Bu konuda, Emevi-Abbasi dönemi İslam tarihi konusunda Türkçe ve İngilizce kitapları olan seçkin bir fikir ve ilim adamıdır. Latince de bilen az sayıdaki tarihçilerimizdendir. Şeyda mahlası ile divan şiiri üslubunda şiirler yazdı. Türk edebiyatında divan sahibi son şairdir. Hattat ve müzehhibdir. Kemal Batanay’ın öğrencisidir. Tanbur çalmış, ney üflemiştir.” (Yılmaz Öztuna, Türk Musikisi Ansiklopedisi)

ESERLERİ:

ŞİİR: Şeydâ Divanı (1980. 2. baskısı, 1997), Rüya ve Gerçek (manzum piyes, birinci baskıda Şeydâ Divanı’na ek olarak, 1980), Hüküm Gecesi (1992), Malihulya (1996).

DENEME-İNCELEME: Patterns and Trends in History (1986, 2. baskısı., 2004), Anadolu’da İslâm-Bizans Mücadelesi (1990), Tarih Felsefesi Açısından İslâmda Mülk ve Hilâfet (1992, 2.baskısı 1995 ), Tarih Felsefesi Yazıları (1994), Varlığın Mânâ ve Mazmunu (1995), Tarih Felsefesi Meseleleri (1997), İnsanın Yeryüzü Macerası (2003).

KAYNAK: Afet Yılmaz / Varlığın Mânâ ve Mazmunu (Yeni Şafak, 4.4.1996), Beşir Ayvazoğlu, / Konya’da Çağdaş bir Hezarfen (Tercüman, 1985), Çetin Baydar / Şahin Uçar ile Söyleşi (Edebiyat Ortamı, Aralık 1997),  Hasan Öztürk / Şeyda Divanı’ndan Varlığın Mana ve Mazmunu’na (Dergah  dergisi), TDE Ansiklopedisi (c. 8, 1998), Mehmet Nuri Yardım / Türk Şiiri’nden Portreler (2001), Mehmed Niyazi “Gerçi Mana Aşikar Oldu” (Zaman, 27.1.2003), Alim Yıldız / Sivaslı Şairler Antolojisi (2003), www.sahinucar.net, Yılmaz Öztuna / Türk Musikisi Ansiklopedisi (2006), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).