Şair ve yazar. 25 Nisan 1948,
Şarkışla / Sivas doğumlu. Ürünlerinde Ahmet Niyazi, Ahmet Kemal, Ahmet
Şarkışlalı imzalarını da kullandı. İlk (1959) ve ortaokulu (1962) Şarkışla’da
bitirdi. İzmir Askerî Hava Lisesinden (1966) sonra, “Sivas Halk Hikâyeleri
Geleneği” adlı lisans tezi ile İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi
Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünü (1975) bitirdi. Gazetecilik hayatına girerek Hergün
(1969-75), İstiklal (1975-77), Hürses (1977-79) ve Ortadoğu
(1979-89) gazetelerinde çalıştı. Basın
İlan Kurumunda (1989) görev yaparak 30 Eylül 2003’te emekliye ayrıldı.
Deneme türünde ilk yazısı, 1962
yılında Pancar dergisinde; diğer ürünleri Hergün, Almanya Postası
(1969’dan itibaren), Tarla, İstiklal, Hürses, Ortadoğu, Türk Dili, Türk
Edebiyatı, Eflatun, Defne, Yesevi, Pirelli gibi dergi ve gazetelerde yer
aldı. 1990 yılında Türk Hava Kurumunun açtığı yarışmada öykü dalında birinci
oldu. 1997 Tarla Kültür Hizmet Ödülünü aldı. TRT radyolarında “Halk
Şairlerimiz”, “Folklor Penceresi”, TV ‘de “Bir Şiirdir Yaşamak” programlarını
hazırlayıp sundu. Türkiye Gazeteciler Cemiyeti, Yesevi Vakfı, Türk Kalp Vakfı,
Türk Folklor Kurumu, TÜRKSAV (kurucu), İLESAM üyesidir.
ESERLERİ:
ŞİİR: Bir Dal Erguvan (1999), Sitem Taşları
(2004).
BİYOGRAFİ: Cenap Şahabettin (1975),
Sür Beni Beni - Kelkitli Serdari (1975), Yaralar Beni - Maraşlı Hüdai (1976), Şarkışlalı Serdari
(1979), Âşık Cafer (1988), Ahmet Haşim (1990-98), Kelkitli Aşık
Serdarî (1993), Abdülhak Hamit (1997),
Tevfik Fikret (1998), Sait Faik (1998), Muallim
Naci (2002), Hacı Bayram Veli ve Eşrefoğlu Rumi (2002),
Âşık Sefil Selimî-İrfan Okulu (2003), Rıza Beşer
(2005), Kerem ile Aslı (2006) Nasreddin Hoca (2006), Karacaoğlan
(2006).
ÖYKÜ: Sevgi Çıkmazı (1990), Bir
Yaz Günü Üşütmek (2002).
ARAŞTIRMA-DERLEME: Cönklerden
Günümüze Halk Şairlerimiz (1992), Folklor Penceresi (1992), Eşref
Bey Hikâyesi (1980), Şarkışla Çevresi Halk Ozanları (1997), Cumhuriyetimiz Şiirimiz
(1999), Hayatın Kendisi Şiir (2004), Şiirlerle Yaşamak (2005), Türk
Bilmecelerinden Seçmeler (2005), Karagöz ile Hacivat (2006), Türk
Atasözlerinden Seçmeler (2006), Türkçe’de Deyimler (2006), İlköğretim
İçin Atasözleri ve Deyimler Sözlüğü (2006), Ninniler (2006), Tekerlemeler (2006), Türk Halk
Şiiri (2006), Keloğlan Masalları (2006), Efsane Masallar
(2006), Karatepeli Masalları (2006).
ROMAN: Bir Avuç Toprak (1970),
Elif’in Türküsü (1971).
ÇEVİRİ ve SADELEŞTİRME
(Osmanlıcadan): Vahşiler Arasında Bir Türk Genci (1973), Türkçülük
(Yusuf Akçura’dan, 1993), Türk Tarihi (12 cilt, Rıza Nur’dan, 1995).
RADYO TİYATROSU (1990-91, TRT): Duble
Kaynana, Kuşku, Kuzguncuk Vapuru, Armudun Sapı, İnsanın Alacası,
Sevgi Çemberi (Arkası Yarın -A. Damar ile).
ANTOLOJİ: Gönül Dostları
Güldestesi (1996), Şiir İkindileri I, II (1997-98), 75. Yılda
Türk Şiiri Güldestesi (1998), Cumhuriyet Dönemi Türk Hikâyesi
(2002).
KAYNAK: Gönül Dostu Şair Ahmet
Özdemir (Türkiye, 24.10.1999), TBE Ansiklopedisi (c. 2, 2001), Cumhuriyet
Dönemi Türk Hikâyesi (Cumhuriyet Kitap, 21.3.2002), Alim Yıldız / Sivaslı
Şairler Antolojisi (2003), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye
Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
Onlar türkülerde, ben ağıtlarda;
Çığrılmış gibiyim, çünkü sen yoksun.
Kara yazgısıyla ak kağıtlarda,
Kıvrılmış gibiyim, çünkü sen yoksun.
Onlar “Sevgililer Günü”nü anmış,
Tatlı, sıcak duygularla uyanmış,
Beni soruyorsan özlemle yanmış;
Kavrulmuş gibiyim, çünkü sen yoksun.
Onlar, kanat açmış vuslat yönünde,
Börtü böcek, elvan çiçek yanında.
Bense hoyrat rüzgârların önünde;
Savrulmuş gibiyim, çünkü sen yoksun.
Sen ki bir bengisu, cana can veren,
Ben bir edna kulum, sana can veren,
Sabır teknesinde una can veren,
Yoğrulmuş gibiyim, çünkü sen yoksun.
Sanırım bir demet gül niyetine,
Sitem taşlarını bana yâr atmış.
Model etmiş ozanların hepsine,
Tanrı şiir diye onu yaratmış.
Bakmayıp saçımın şu aklarına,
Serdim yüreğimi ayaklarına,
Dokundum gül diye yapraklarına,
Gönlüme dikeni batmış kanatmış.
Mahzun bakışına kapıldım diye,
Sevgi yarışına atıldım diye,
Yaman cezbesine tutuldum diye;
Tutsak sanmış, zindanına kapatmış.
Canların cananı bulduğu yerde,
Özlem çilesinin dolduğu yerde,
Yalnız kendisinin olduğu yerde,
Solsun bütün güller, demiş dayatmış.
Gülistandan kokuş, dilde heves o,
Dudakta dokunuş, kulakta ses o,
Bir kaçamak bakış, canda nefes o,
Duygularımı
dört yandan kuşatmış