Şair ve yazar (D. 12 Haziran 1943, Eskişehir – Ö. 7 Ekim 2015, İstanbul). Asıl adı Sennur Fatma Çelik. Yazar Adnan Özyalçıner’in eşidir. Devlet Demir Yolları Özel İlkokulu ikinci sınıfında başladığı ilköğrenimini Kadımehmet İlkokulunda tamamladı (1953). Kasımpaşa Ortaokulunu bitirdikten (1956) sonra Eyüp Lisesinde okudu ve bir süre de İstanbul Kız Lisesine (1959) devam etti. Evleninceye (1967) kadar bir süre Taşkızak Tersanesinde (1959-64) muhasebecilik yaptı. Varlık (1964-69) ve Arkım (1976-77) yayınevlerinde düzeltmen, ASA Ajans’ta magazin şefi, Cumhuriyet gazetesinde (1972-74) yazar olarak çalıştı. Görsel Yayınlarında metin yazarı iken emekliye (1984) ayrıldı. Çalışmalarını serbest yazar olarak devam ettirerek Elele dergisi ve Hürriyet gazetesinin Avrupa baskısına yazdığı yazılarla sürdürdü. Ayrıca sürekli olarak Evrensel gazetesinde yazdı. 7 Ekim 2015’te İstanbul’da hayatını kaybetti.
İlk
şiiri “Gece ve…”, Sanat Dünyası dergisinde (Temmuz 1958)
çıkmıştı. Diğer şiirleri Yeni Ufuklar, Yeditepe, Türk Dili, Varlık, Türkiye
Yazıları, Sanat Emeği, Cumhuriyet Kitap, Evrensel Kültür vd. dergilerde
yayımlandı. Yazıları bir ara Cumhuriyet gazetesinde çıktı (1972-74).
Şiir ve yazılarında, benimsediği toplumcu gerçekçi dünya görüşü çerçevesinde
yurt ve dünya sorunları ile bireyin açmazlarını dile getirdi. Türk şiirinin
önde gelen kadın şairlerinden biri olarak kabul edildi. Pek çok toplantıda
edebiyat ve toplum sorunları üzerine bildiriler sundu. Bu Resimde Kimler Var
kitabı ile 1987 Halil Kocagöz Şiir Ödülünü, Keloğlan ile Köse ile 1990
Sıtkı Dost Çocuk Edebiyatı Birincilik Ödülünü Adnan Özyalçıner ile, 1998 Pir
Sultan Abdal Dernekleri Edebiyat Ödülünü, Kirlenmiş Kağıtlar ile 2000
Yunus Nadi Şiir Ödülünü aldı. Türkiye Yazarlar Sendikası, PEN Yazarlar Derneği
ve Edebiyatçılar Derneği üyesidir.
“Sennur
Sezer, dilde en yalın haliyle yaşayan şiirin peşinde. Hatta, asıl meselesinin
şiirinde taşıdığı gerçeklik olduğunu da söyleyebiliriz. Bir iç hesaplaşma
olduğu sezilen, ancak bunun bile tam olarak anlaşılmadığı şiirlerin yazıldığı
ve bu şiirlerin kabul gördüğü şu zamanda, bazen şiirden uzaklaşma pahasına
–bunu kendisi de söylüyor kimi dizelerinde- insanla karşılaştırıyor bizi;
ezilen, direnen, öldürülen umutlanan insanla... Yola unutmamak erdemi,
unutturmamak sorumluluğuyla çıktığı açık. İlk şiirlerinden son şiirlerine dek
ısrarla vurgulanan şu: Ozan karanlık olaylara, ilişkilere, her türlü acıya,
kıyıma karşın umudunu, sevgisini yitirmeyendir.” (Zeynep Uzunbay)
“Amasya’yı,
kentin o dönemdeki toplumsal yapısını, tarihsel olayları, şairler arası ve şair
iktidar ilişkilerini, sarayın içyüzünü, şairlerin yaşamını da gözler önüne seriyor
Sennur Sezer Türk Safo’su Mihri Hatun’da. Sennur Sezer, Mihri Hatun’u dönemine
göre oldukça cesur, alışılmış yaşamı sürekli zorlayan, sevgililerin adlarını
şiirlerinde geçirmekten çekinmeyen, bu önemli kadın şairi şiirlerinden yola
çıkarak ele alıyor. Bu nedenle alanında tek yapıt Sennur Sezer’in çalışması.” (Gültekin Emre)
ESERLERİ:
ŞİİR:
Gecekondu (1964), Yasak (1966), Direnç (1977), Gerçeğin
Masalı (çocuk şiirleri, 1979), Sesimi Arıyorum (1982), Kimlik
Kartı (ilk üç kitabı, 1983), Bu Resimde Kimler Var (1986), Afiş (1991),
Direnç Şiirleri (toplu şiirleri, 1995), Kirlenmiş Kağıtlar (2000), Dilsiz
Dengbêj (2001).
ANTOLOJİ:
Uçuk Seçik Şiirler (1991), Motorize Köleler - Emek Öyküleri 3 (Adnan
Özyalçıner ile, 2001), Dokumacının Ölümü - Emek Öyküleri 4 (Adnan
Özyalçıner ile, 2001).
İNCELEME:
Şiir Gündemi (1994), İstanbul’un Taşı Toprağı Altın (A.
Özyalçıner ile, 1995), Türk Safosu Mihri Hatun (1996), Üç Dinin
Başkenti İstanbul (A. Özyalçıner ile, 2002).
ÇOCUK
KİTABI: Sümüklü Böceğin Masalı (1989), Keloğlan ile Köse (A.
Özyalçıner ile, 1989), Hasır Ören Padişah (1991), Pencereden Bakan
Çocuk (1995).
KAYNAK: Tuncer Uçarol / Sennur Sezer’in “Afiş”
Kitabı Üstüne Günlük (Biçem, Mayıs 1992), Can Kurultay / Çağdaş Türk
Edebiyatında Kadın Yazarlar (1993), Behçet Necatigil / Edebiyatımızda İsimler
Sözlüğü (18. bas., 1999), Şükran Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (gen.
6. bas., 1999), TBE Ansiklopedisi (2001), Zeynep Uzunbay / Direnç ve Umut
Heyamolaları (Yasakmeyve, Kasım-Aralık 2004), Gecekondu’nun Şairi 40.Yılında
(Evrensel Kitap - TÜYAP Kitap Fuarı Özel Eki, 23.10.2004), İhsan Işık / Resimli
ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2007)
– Ünlü Kadınlar (Türkiye Ünlüleri Ansiklopedisi, C. 6, 2013) - Encyclopedia of
Turkey’s Fomous People (2013).
Yorgun omuzlardan yere kayar bir çanta
Ve kabuk değiştirir bozkırda binbir böcek
Ekmek kadar eskidir ve ekmek kadar kutsal
Şimdi seni özlemek
Güneş yenilenirdi biz çılgın öpüştükçe
Yenilenirdi deniz yengeçler ve çakıllar
Kara çirkin düşlere yumardık gözlerimizi
Uyanırdı martılar
Hangi uzak stepte bir asker vurulurdu
Biz kışlalı düşlere uyanırdık usulca
Bozkır akşamlarında solacak bir gelincik
Acırdı soludukça
Yorgun omuzlardan yere düşer bir çanta
Sen uzak kışlalarda mutlu umutlu coşkun
Ve ılık bir matra susuz dudaklarında
Daha ümidimi yitirmedim
O dağ köyüne atanabilirim
Bu kez unutmam
Yaralar için kantaron çiçeği
Öksürüğe hatmi
Zeytin yaprağı tansiyonuma
Kırıklar için havacıva
Daha ümidimi yitirmedim
Bilirim cevap yazmasını
Asker mektuplarına
Er maaşı dilekçesini
Elektrik yoksa pil dayanmaz
Dinlerim kendimi
Daha ümidimi yitirmedim
Biri vardır kalabalıkta o köyden
Karşılıklı susabiliriz