H. Elçibey Temel

Bakınız;

duramıyor bu çocuk yerinde,

cıvıl cıvıl.

Ay gecede kutsalyıldızlar kandil

Öyle kî:

Kirli duygular yıkanıyor gülüşlerinde.

 

Umurunda değil boyası çizilmiş ayakkabılar

ve saçlarında dans eden rüzgâr

Umurunda değil, önlüğü yırtılmış,

biryana kaymış yaka.

Umurunda değil duman duman yükselen hava

.

Umurunda köşeden köşeye koşmak.

Ölesiye neşe,

Mutluluk içinde kahkaha atmak.

Büyümek tarihler kadar.

Tarihten bu güne sevgi satmak.

 

İşte görüyorum Tanrı gülüyor ona.

Saçlarında dolaşıyor güneş inatla.

Bir telaş bir coşku ki a dostlar;

Diyorum taş değmesin ayaklarına.

 

(Mevsim Düşmesi, 2001)

Yaşlılık günlerinde insanların oturup dünyanın eğlence, neşe, para, kuvvet, prestij ve kendini tatmin etmek hırsı içinde çabalamalarını seyrederken; birinin çıkıp da hayatın basit zevkleri hakkında bir şeyler yazmasını istiyorum.

  Bu günlerde, dolaşabilmem hergün biraz daha zorlaştıkça, kırlık bir yoldan yürümenin veya akan bir nehrin kenarında dolaşmanın ve tabiatı en güzel şeklinde seyretmenin zevklerini düşünüyorum. Yahut da sadece, bir insanın gündelik zevklerini en iyi bir şekilde yerine getirmesini veya sadece zevki için birşey meydana getirmesini hayal ediyorum. Duyma hissim yavaş yavaş zayıfladıkça, sevdiğim bir insanın sesini, oyun oynayan çocukların sesini, müziği, bir kuşun şarkısını, uzaktaki mabedin ezanını duymanın zevkini hatırlıyorum. Hatta bir gök gürültüsünün ve yağmurun sesi, yavaş yavaş yağan karın intizamlı ve sakinlik aşılayan beyaz görünümlü, duyunumlu sesi bile insana neşe ve zevk verir. Görüş hassasiyetim zayıfladıkça, mektup olsun, kitap olsun, bir şey okumanın zevkini hatırlıyorum da yıldızları dahi kucaklamıştım. Yıldızlarla dolu mehtaplı bir geceyi, doğan ve doğmaya ramak kalmış güneş ve onun muhteşem rengi, günün sonunda batan güneşi seyredebilmek ne kadar fevkalade bir şey. Komşunun renkli çiçeklerle dolu büyük bahçesini, vadinin ve sağ tarafında görünen denizin muhteşemliğini... Vadide kendi başlarına otlayan çeşitli hayvanların tasasızlığını, yine uzakta ve yakındaki irili ufaklı tepelerin yeşil urbasını, sonradan dalgalanan başaklarla onlara dinlenmesi için fırsat vermeyen tatlı lâkin haşin rüzgarın uğultusunu, iyi sürülmüş bereketli bir tarlayı ve ardındaki önündeki gerçekleri görebilmek ve yaşamak ne güzel. Sağlığım için perhizlerim arttıkça umursamazlığım daha doğrusu bütün güzellikleri kendimde hissedişim... İyi hazırlanmış basitçe bir yemeğin zevklerini düşünüyorum. Sabahleyin yumurta ile beraberindeki kahvaltı malzemeleri, bir arkadaş veya komşu ile yemek yemek, sonrasında etraflı, koyuca, mutluluk içinde sohbet etmek, işler bitince akşam bütün aile hep birlikte yediğimiz kuvvetli et ve sebze yemekleri. Ve ülkemizin bize bahşettiği çeşitli nimetleri düşünüyorum.

  Bir zamanlar bunlar gibi sayısız zevkleri tattım. Şimdi zor hayatın ağırlığıyla yaşıyorsamda, görme ve duyabilme, hatırlama gibi özelliklerim çok şükür yerinde. Ayrıca boş zamanların, dinlenecek veya dua edecek olumlu zamanlarımızın bulunuşunun zevklerini, on-onbeş sayfalık bir öykü ya da şiir, ya da denemeler yazabilmenin sonsuzluk için kuş hafifliğini ve diğerlerini düşünüyorumda, nihayetsiz mutluluklar ile yaşıyorum.

  Ve nihayet en büyük zevkim de var: Bizi her zaman koruyan, sevgi, doğruluk veren adil bir Tanrı'ya, O Büyük Yaratıcı'ya sonsuz inanıyorum.