Şair ve yazar.
19 Ocak 1946, Bahçekaya Köyü / Maçka / Trabzon doğumlu. Trabzon Lisesi (1964),
Trabzon Fatih Eğitim Enstitüsü (1967), Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim
Fakültesi (1992) mezunu. Kandıra'nın (Kocaeli) Hacılar köyünde ilkokul
öğretmeni olarak başladığı eğitimciliğini, Türkçe ve edebiyat öğretmeni olarak
Beşikdüzü, Hamsiköy, Trabzon merkez Cumhuriyet Ortaokulu ile Mamak (Ankara)
Yavuz Sultan Selim İlköğretim Okulunda sürdürdü. Çalışmalarını Bilkent
Üniversitesi İnsanî Bilimler ve Edebiyat Fakültesi öğretim görevlisi olarak
sürdürdü.
İlk şiiri 26
Ekim 1966'da Son Haber (Trabzon)
gazetesinde çıkmıştı. Diğer şiirlerini Yansıma,
Güney, Türkiye Yazıları, Dönemeç, Somut, Yaba, Edebiyat 81, Varlık, Damar,
Milliyet Sanat, Su, Düşün, Karşı Edebiyat, Temmuz, Abece, Çerçeve, Kuzeysu,
Kıyı, Dize, Kiraz vb. dergilerin yanı sıra Yugoslavya ve Almanya'da çıkan
dergilerde yayımladı. Kıyı ve Bilkent 4 Mevsim dergilerini yönetti.
1981'de Nevzat Üstün Şiir Başarı Ödülü (1981), 1982'de Ömer Faruk Toprak Şiir
Ödülü Yarışması'nda mansiyon, 1989’da İstanbul Radyosu Gecenin İçinden Programı
Öykü Ödülü, 1991’de Kökten Kitabevi Öykü Ödülü ve 1993'te Yunus Nadi
Armağanı'nda Yayımlanmamış Şiir Kitabı Ödülü, 1998’de Cevdet Kudret Edebiyat
Ödülü, 2000’de Trabzon Gazeteciler Cemiyeti Yılın Sanat Ödülü, Sözümüz Vardı adlı eseriyle 2002 Ceyhun Atuf Kansu Şiir Ödülü, 2002’de
Sabahattin Sağıroğlu Trabzon’a Hizmet Ödülü aldı. Edebiyatçılar Derneği, Dil
Derneği, PEN Klüp üyesidir. Adı Söke’nin Yuvaca köyünde bir sokağa verildi.
“1998 Cevdet Kudret Edebiyat Ödülü;
Aşkın Taçyaprağı kitabındaki şiirlerinde, ‘bireyle toplum, doğayla kent yaşamı
arasındaki ilişkileri ince bir duyarlıkla dile getirdiği için’ Ahmet Özer’e
verilmiştir.(…) Ahmet Özer’in şiiri, geleneksel şiirimizin biçimsel izlerini pek de
taşımayan çağdaş bir şiirdir. O şiiri Anadolu’da üstelik yaygın bir biçimde,
bulmak öyle pek olanaklı değildir. (…) Hiçbir
zaman, yurt sorunlarıyla birlikte, kent kültüründen kopmadı; kendini o kültürün
ve sorunların bir parçası olarak algıladı. (…) Ahmet Özer, başından beri hep güzel umutların adamı oldu; hiçbir küçük
hesabın peşine düşmeden, köylü kurnazlığına pirim vermeden. (…) Özer bu bağlamdaki şiirleriyle, 1940 Kuşağı
şairlerinin umudunu ve duyarlığını 1970’li yıllara taşımaktadır. Sonraki
şiirlerinde de yurduna ve dünya görüşüne duyduğu güven ve umut değişmeden
sürecektir... Ahmet Özer yalnız şair değildir. Öykücüdür, denemecidir, köşe
yazarıdır, araştırmacıdır, gezi yazarıdır, röportajcıdır, dergicidir, eğitimcidir...
bunların yanında, kültür ve sanat insanlarının elinden tutmayı sever, kıyıda
köşede kalanları gün yüzüne çıkarmayı dert edinir kendine. Hakkı yendiğini
sandıklarının haklarını teslim etmeye çabalar üzerine görevmiş gibi!...” (Hüseyin
Atabaş)
ESERLERİ:
ŞİİR: Ayrı Beraberlikler (1981), Günle Dokunan (1984), Gecenin Kanayan Yerinden (1987), Söyle Yüzüm Tanığımsın (1990), Aşklar Yedeğinde Ömrümüzün (1993), Aşkın Taçyaprağı (1998), Sözümüz Vardı (2001).
ÖYKÜ: Çocuklar Varken (1995).
DENEME-İNCELEME:
Onlarla Yaşadım (1995), Yıldızlar Geceyle Gelir (1996), Sarkaç (1998), Sesimi Rüzgâra Verdim (1999), Yüzün
Yeryüzüdür ( 2000), Bir Uzun Ölüm (derleme,
2002), Sözün Kanatlarında (2002), Yolcu Yolun Nereye (2004), Bir Düşün
Ardından (2005).
GEZİ: Atlastan Bir Yeryüzü (1996).
SÖYLEŞİ: Sordum Söylediler (1996).
BİYOGRAFİ: Cumhuriyetimizin Korkusuz ve Coşkulu Şairi Şinasi Özdenoğlu / Yaşamı -
Sanatı - Şiiri (Muzaffer Uyguner
ile, 2000).
Ayrıca çeşitli
ortak kitaplarda da imzası vardır.
HAKKINDA: Yurt Ansiklopedisi (c. X, 1984), Ramis Dara / Ahmet Özer’in Şiiri (Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,
Cilt: VII, s: 1, 1992), Tuğrul Asi
Balkar / Ahmet Özer’in Şiir Serüvenine Yaklaşmak (Kıyı, s:113, Ağustos), Vedat
Yazıcı / Sözümüz Şairlerden Şiirlerden (1997), Öner Yağcı / Defterlerin,
Gökyüzünün ve Hayatın Şiirleri (Cumhuriyet
/ Kitap, s: 469, 11.2.1999), İbrahim Dizman / Şiirden Düzyazıya (Cumhuriyet Kitap, s: 469, 11.2.1999), Osman
Nuri Poyrazoğlu / Kitap Kitap Şiir Gelir Bizlere (2000), Hasan Akarsu / Şiirler
Değdi Sevdaya (2000), Vedat Yazıcı / Martıya Mektuplar (2000), Mehmet Güler / Sesini Rüzgâra
Veren Şair: Ahmet Özer (Çağdaş Türk
Dili, s: 148, Haziran 2000), Sözümüz
Vardı (Cumhuriyet Kitap, 20.12.2001),
Sözümüz Vardı (Kitap Rehberi, Aralık 2001), Ahmet Günbaş/ Timuçin Özyürekli/
Mehmet Başaran / Hüseyin Atabaş/ Neşe Aksakal/ Dosya (Damar dergisi, sayı: 126,
Eylül 2001), Dr. Mustafa Duman / Trabzon'u Anlatan Birkaç Kitap (Cumhuriyet
Kitap, 11.7.2002).
gece dünyayı omuzlayıp yürürken
bir ağaç önümüzde gökyüzüne tanık
dallarında kar/sevinci tutuşturan çiçek
önümüzde gazeteci çocuklar
soluğunda bozgun haberler.
bir gece yüzün düştü
bir güzelin yürüyüşü savruldu düşlerime
sokaklar yalnızlığın sesiyle yıkanırken
yaşım yirmiydi/özgürlüğün bayrağıydı dilim.
günlerdir sevginin damarına uzanan
bir sevda şarkısı geziniyor tenimde
sen gittin karanlık damladı defterime
anlat/güzelliğin akıyor şiirime.
yağmur uğultulu rüzgârın kanadından
ağır bir akşamı bıraktı taze toprağa
bir annenin ardındaki uçuruma
tutundu çocukların sarışın perçemi.
kocaları uzak cephelerde kalmış
gencecik kadınların çocuklarıydı onlar
yaralı yıkık bir bahar ikliminin
kırlara savurduğu yapraktılar.
bedenleri yorgun / özlemleri kırık / sesleri boğuktu
vapurlar götürürdü sevdiklerini deniz aşırı ülkelere
onca kahır çiçek açardı saçlarında
biraz buluttular / çoğu yemiş yüklü dal / hep sonbahardılar.
Sarıkamış ağıttı kar cehennem haberler ölümdü
öksüz çocuklar korosunda çığlıktılar
bir babanın dizinde yeşerecek güller
bir annenin göğsünde hüzne geçit verirdi.
uzun selviler altında kar tutmuş omuzlarımız
çuha çiçekleri bahar donatan ispinozlar
gömüyor yüzümüzü avuçlarımıza
bir
çağlayana akan düşlerimiz
bir annenin uzun yolculuğudur özlemlerimizi kanatan
yaşadıklarımız paramparça / fırtınada bir gemiyiz
su alıyor küpeştemiz.