Devlet adamı, şair (D. 1785, İstanbul – Ö. 1837, Edirne).
Nakşibendî-Mevlevî şeyhi Ali Behcet Efendi’nin öğrencisidir. Ataları Hicaz’dan
Kırım / Bahçesaray’a göç etmişti. İlk eğitimini İstanbul’da Hoca Mehmed
Ataullah’tan aldı. Hoca Neşet’ten Farsça, Hoca Vahyî’den Mesnevî okudu. 1804’te
Divan-ı Hümayun (Sarıy’da halkın dinlenildiği bölüm) dairesinde ve Divan
Kaleminde (başbakanlık özel kalemi) görev yaptı. 1826’da Reisülküttaplığa
(Dışişleri Bakanlığı) atandı. 1829’da bu görevinden azledildi. Kavalalı Mehmed
Ali Paşa’ya elçi olarak gönderildi ve bu görevini başarıyla tamamladığı için
Umur-ı Mülkiye Nezaretine (İdari İşler Bakanlığı, İçişleri Bakanı) atandı.
Devlet kademelerinde hızla ilerledi. Fakat düşmanlarının oyunu sonucu önce
Edirne’ye sürgüne görderildi, daha sonra da idam edilerek öldürüldü. Arapça,
Farsça ve Türkçe şiirleri vardır. Dîvan’ı (1840) basıldı.
KAYNAK: İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye
Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
