Romancı (D. 1869, İstanbul - Ö. 1904). Mühendishane Mektebini
bitirerek (1891) istihkâm subayı oldu. Nafia Fen Heyetinde çalıştı. Kolağası
(önyüzbaşı) rütbesine yükselmiş iken içkiye aşırı düşkünlüğü nedeniyle
geçirdiği bir kalp krizi sonucu öldü. 1894 yılından itibaren İkdam
gazetesinde tefrika ettiği romanlarıyla edebiyat kültürü bulunmayan kesimlerden
geniş ilgi görmüştü. Romanlarında Namık Kemal’i taklit etmeye çalışarak aşırı
süslü bir anlatımı benimsediği kabul edilir.
ESERLERİ:
ROMAN: Mihridil (1895), Mehcure (1895), Hikmet (Mehcure’nin
devamı, 1896), Hürrem Bey (1896), Sâil (1896), Malik (1896),
Mesude (1896), Müjgan (1898), Çoban Kızı (1896), Nedamet (1896),
Hasbihal (1897), Vuslat (1898), Sakıp (1898), Netice Yahut
Bir Yetimin Sergüzeşti (1898), Hasta (1899), Feryat (1899),
Harabe (1899), Akif (1899), Sevdayı Masumane (1900).
HİKÂYE: Halime (1898), Hikâye-i Müntahabe Mecmuası (5
hikâye).
İNCELEME: Tesalya Harbi Tarihi, Tarih-i İslâm.
PİYES: Endülüs (manzum).
KAYNAK: İhsan
Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları
Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
