Özbek romancı
(D. 1926, Karnak kasabası / Yessi (şimdi Türkistan) / Özbekistan – Ö. 2009,
Kazakistan). Günümüz Özbek edebiyatının en güçlü kalemlerinden biridir. 1937
yılında babası, Sovyet yönetimi tarafından “vatan hainliği” suçlamasıyla
tutuklanıp hapse atılınca nüfusa dedesi Yakub’un ismiyle kaydedildi. Küçük
yaşta çalışarak annesine yardımcı olmak ve kardeşlerine bakmak zorunda kalarak,
rençberlikten, kolhozlarda çalışmaya kadar her türlü işi yaptı. 1945 yılında
askere gitti ve Rus-Japon savaşına katıldı. Beş yıl Çin’de kaldı. Askerlikten
sonra Özbekistan Devlet Üniversitesi Filoloji Fakültesi’nden mezun
oldu. Cumhurbaşkanı İslam Kerimov tarafından kendisine “Özbekistan Halk
Yazarı” unvanı verildi. 2009 yılında ödü.
İlk
denemesi olan “Tengdaşlar” isimli hikâyesini askerlik günlerinde yazdı.
Şimdiye kadar yirmiden fazla deneme ve hikâyesi yayımlanmış bulunan Adil
Yakuboğlu’nun, birisi Uluğbey, diğeri Birûnî ve İbn-i Sinâ’nin başlarından
geçen dramatik olayları konu alan iki tarihi romanı da vardır.
ESERLERİ:
İki Muhabbet, Çift Kanat, Billur
Kandiller, Adalet Menzili (1994), Beyaz Kuşlar.
KAYNAK:
İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları
Ansiklopedisi (2. bas. 2009), Türkiye Kültür ve Sanat 2010 Yıllığı
(2010).
