Şair ve yazar (D. ? - Ö. 13 Ekim 1925,
İstanbul). Hacı Davûd Han soyundan Hakkı Paşa’nın kızıdır. Yemen Valisi İsmail
Hakkı Paşa ile evlendi, bu evlilikten Servet-i Fünûn dönemi şairlerinden Celal
Sâhir Erozan (1883-1935) doğdu. Evliliği yürümediğinden boşandı, Muallim Mehmed
Ali Bey’le ikinci evliliğini yaptı. Özel öğrenim görerek yetişti. İstibdat
yönetimi zamanında çevresinde aydın kadınları toplayarak bu yönetimin yıkılması
için çalıştı. Meşrutiyet döneminde ortaya çıkan ilk kadın hareketinin öncüleri
arasında yer aldı. Balkan Savaşı ve Birinci Dünya Savaşı yıllarında
İstanbul’daki sosyal yardım faaliyetlerine katıldı, hastanelerde hastabakıcılık
yaptı. Mütareke yıllarında köşesine çekildi. Zatürreeden öldü.
Yeterli eğitim almadığı halde yetenekli biri
olduğundan Divân Edebiyatı geleneğine uygun olarak küçük bir divan oluşturacak
kadar gazeller, şarkılar yazdı. Şarkılarının çoğu, zamanının bestecileri
tarafından bestelendi. Ahmed Muhtar, düzenlenmiş bir divanı olduğunu ve bunu
Muallim Nâcî’nin görüp beğendiğini yazdı. Ayrıca yayımlanmış iki tiyatro eseri
olduğu belirtilmektedir. Oyunları yaşadığı dönemde özel tiyatrolar tarafından
sahnelendi.
ESERLERİ (Oyun):
Bir Zalimin Encamı (1908), Adalet Yerini Buldu (1910).
HAKKINDA: Ahmet Muhtar Begzâde / İkdam
gazetesi (15 Teşrinievvel 1341), Metin And / Meşrutiyet döneminde Türk
Tiyatrosu (1971), TDE Ansiklopedisi (c. III, 1979), İbnül Emin Mahmut Kemal
İnal / Son Asır Türk Şairleri (1988), Mübeccel Kızıltan / Divân Edebiyatı
Özelliklerine Uyarak Şiir Yazan Kadın Şairler (Sombahar, sayı: 21-22,
Ocak-Nisan 1994), TBE Ansiklopedisi (2001).
