Şair ve yazar, siyaset adamı, milletvekili, eğitimci. 1929, Evci köyü / Sungurlu (Boğazkale) / Çorum – Ö. 11 Kasım 2018). Bazı kitaplarında eşinin adı olan Vahibe Sevim’i kullandı. Evci İlkokulu (1944), Hasanoğlan Köy Enstitüsü (1950), Gazi Eğitim Enstitüsü Edebiyat Bölümü (1953) ile TODAİE Kamu Yönetimi Uzmanlığı (1965) mezunu. Öğretmen ve yönetici olarak Boğazkale İlkokulu (1950-51), Hacıbektaş Ortaokulu (1953-54), Sorgun Ortaokulu (1956-58) ve Kırklareli Lisesinde çalıştı.
1965-69 döneminde Çorum Milletvekili olarak TBMM’de görev yaptı. Meclis’teki görevi bittiğinde, Ankara Bahçelievler Kız Enstitüsünde bir süre daha öğretmenlik yaparak (1979) emekliye ayrılarak İzmir’e yerleşti.
İlk şiiri
“Bir Ev ki”, 1947 yılında Ankara’da Nilüfer dergisinde çıkmıştı.
Sonraki yıllarda şiir ve yazıları Nilüfer (1947-48), Kaynak (1948-53),
İlköğretim (1953-57), Doğan Kardeş (1958-63), Varlık (1959),
Sesimiz (1976-86), Dolunay (1986 -88), Türk Edebiyatı (1988),
Mavi Derinlik (1991) dergileri ile çeşitli gazetelerde yayımlandı.
Ödülleri:
1966’dan
itibaren Almanya, Çekoslovakya, Avusturya, Yunanistan, Yugoslavya, İtalya ve
İsviçre’yi gezip gördü. 1948 yılında Nilüfer dergisinin şiir
yarışmasında üçüncülük ödülü, 1951 yılında Gazi Eğitim Enstitüsü Öğrenci
Derneği şiir yarışmasında birincilik, 1972 yılında öykü dalında Arkın Çocuk
Edebiyatı birincilik, İstanbul Çocuk Vakfı Çocuk Edebiyatı Onur Ödülünü, 2003
Ankara Üniversitesi TÖMER İzmir Şubesi Masal Yarışmasında birincilik ödülünü
kazandı. İki ciltlik Anadolu Masalları adlı eseri ile 1991 yılında
Türkiye İş Bankası Edebiyat Büyük Ödülünü; Güzel Öldür Beni adlı eseri
ile 1997 Almanya’nın Sesi Radyosu oyun ödülünü aldı.
ESERLERİ:
Şiir: Duyuşlar (1948),
Çocuk ve Şiir (çocuk şiirleri, 1976), Düş Yağmurları (2001), Savaş
ve Gonca Güller (2004).
Antoloji-Derleme: Manzum
Ezop Hikâyeleri (1959), Hürriyet Şiirler Antolojisi (1960),
Keloğlan Masalları (1982), Anadolu Masalları I, II (1993),
Anadoludan Masallar (10 kitap, 1994), Çocuklara Şiirler (1999),
Anadolu Efsaneleri 1-II (2000), Ders Veren Türk Masalları (manzum,
2000), Kuş Seslerinden Korkan Çocuk (2001), Belirli Günler Haftalar
ve Yurt Şiirleri (2001).
Araştırma-İnceleme: Türkçe
Öğretimi (1963), Atatürk’ün Hayatı / İlkeleri ve Devrimleri (1981),
Efsaneleriyle Güzel Anadolumuz (1987), Altın Öğütler (1999).
Öykü: Beyaz
Pelerinli Kız (Vahibe Sevim adıyla, 1976), Üç Ayaklı Oğlak (1979),
Karagöz ve Hacivat (12 kitap, 1982), Babasını Arayan Çocuk (1982),
Merih Yolculuğu (1985), Armut ile Atom (1985), Otel Kapıcısı
(1985), Büyük Mucit (1985), Deniz Altında (1985), Seyyar
Satıcı (1985), Kayıp Çocuk (1985), Turist Rehberi (1985), Cina-yeti
Kim İşledi (1985), Tarlakuşlarının Öyküsü (1972), El Evinde
(2001), Uğur Böceğinin Düğünü (2001), Dört İsimli Prenses (2001),
Uçurtmam Birinci Olacak (2001), Eli Kılıçlı Kahraman Fare (2001),
Korkak Tavşan (2001), Sahibini Unutmayan Köpek (2001).
Deneme: Anadolu’ya
Açılan Pencere (1982), Avgar Dağı Mektupları (2003).
Masal: Adaşım
Mahmut (1970), Cüce Memiş (1970), Altın Oğlan (1970), Büyülü
Çiçek (1970), Kan Turalı (1970), Çamaşırcı Kadın (1970), Burla
Hatun (1970), Manzum Nasrettin Hoca Hikâyeleri (1970), Ezop
Ma-salları (1970), Yeni Masallar (1970), Atatürk’ün Hayatı
(1970), Kral Ulis’in Serüvenleri (1972), Anadolu Masalları (2
kitap, 1982), Keloğlan Deliler Ülkesinde (1984), Anlı Şanlı Kahraman
(1984), Büyülü Sofra (1984), Yarım Leblebi (1984), Tabla Kavuk
(1984), Marifetli Hırsızlar (1984), Ali Cengiz O-yunu (1984), Görünmez
Adam (1984), Küçük Mıstılıcık ile Lüplüp Dev (1984), Üç Hünerli
Arkadaş (1984), Tombul Çanak (1984), Çil Horoz (1984), Üç
Ahbap Çavuş (1984), Keloğlan Köseye Karşı (1984), Kırk Haramiler (1984),
Beyaz Kanatlı Kuş (1990)Gökten Üç Elma Düştü (1991), Mavi
Kahkaha Çiçeği (1991), Çıtı Pıtı Hanım (1991), İncili Salkım,
Nerede Evim Barkım (1994), Keloğlan’ın Oyunu İnsan Yapar Koyunu, Üç
Köseye Bir Kel-oğlan, Kahraman Çil Horoz (1994), Deliler Ülkesini
Gezen Adam (1994), Menekşe Yaprağından İncinen Kız, (1994), Mercan
Kız (1994), Altınoğlan ile Altın Kız (1994), Ne Gördün Ne
Görmedin (1994), Anlı Şanlı Üç Yiğit Delikanlı (1994), Ahmak ile
Çakmak (1994), Ayşecik ile Fatmacık (1998), Bal kız ile Daloğlan
(1998).
Roman: Evime
Dönüyorum (1991), Güle Güle Küçük Arkadaş (1999), Aslan Pençeli
Kedi (2001), Kar Beyaz (2001).
Anı: Balkan
Seyahatnamesi (2003).
Ayrıca on
beşten fazla ders ve yardımcı ders kitabı vardır.
KAYNAKÇA:
Kaynak Şiir dergisi (Şubat 1952), TDE Ansiklopedisi (c. VII, 1990), Feyzi
Halıcı / Parlamenter Şairler (1990), Türkiye Büyük Millet Meclisi Albümü
1920-1991 (1994), Türkiye’de Kim Kimdir (2000), 2000’li Yıllarda Bütün
Yönleriyle Sungurlu (2000), İhsan Işık / Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi (2001,
2004) – Encyclopedia of Turkish Authors (2005) - Resimli ve Metin Örnekli
Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2006, gen. 2. bas.
2007), Söylem dergisi (Haziran-Temmuz 2002), Çoluk Çocuk dergisi (Ekim 2002),
Mehmet Atilla Maraş / Şair Milletvekilleri 1 - 22. Dönem 1920-2005 (2005).
Onlar altı kızdı aynı sınıfta,
Saçlarında bembeyaz kordeleler,
Mavi yağmurluklar giyinirlerdi,
Ellerinde çividî eldivenler.
Kuşlar istasyona doğru uçardı,
Kırkikindi yağmurları yağardı.
Nuh nebiden kalma bir çınar vardı,
Ona sığınırdım beni dinlerdi,
Trenler aynı saatte geçerdi,
Yer bakır gök demir sular dilsizdi.
Dağlar kararınca içim ışırdı,
Kalbim hülyalarıyle buluşurdu.
Saklardım kimseye söyleyemezdim,
Tek sırrım buydu gizli tutardım.
Zamanı var derdim, vakti var derdim,
Bir gün birden bire farkına yardım.
Karlar içinde hepsinden güzeldi,
En güzeli oydu farkına yardım.
Bir yaz öğlesiydi bir tren durdu,
Çirkin dumanlar saldı gökyüzüne.
Bindiler trene birer bavulla,
Ağıt gibi uzun bir düdük öttü.
Çınar ürperdi kuşlar havalandı,
Çığlıklarla tren batıya gitti.
Onlar altı kızdı aynı sınıfta,
Altı çiçek, altı elma, altı nar.
Ne birini gördüm ne de bir daha,
Haberlerini aldım uzaklardan
Onlar altı kızdı altı masaldı,
Altı gül oldular Kaf dağlarında.
s. 346.
Atların Âşık Kerem’iydi babam,
Taylar yetiştirirdi dillere destan,
Irgatlara bırakmıştı çifti çubuğu,
Düğün dernek bir altın çağdı o zaman.
Bir atı vardı destanlardan kalmış,
Küheylân bir kula gözleri Arabistan.
Güvercinler uçuşurdu yola çıktığı zaman,
Uzardı gökte kartal kanatları.
Ceket, pantolon, kasket, çizmeler,
Eyer tam takım süt rengi.
Bunlarla binerdi küheylanın sırtına,
Tozlu yollarda Battal Gazi’nin dengi.
Sık sık aştığını görürdüm karşı dağı,
Çığlık çığlık yaban kazlarının ardı sıra.
Menekşelerin kokusu çağırırdı beni,
Takılıp gitmek isterdim deve kervanlarına.
Kula at ne oldu hiç hatırlamam,
Takımlarına rastlardım dolaplarda.
Yaşlılar adını anarlardı her düğünde,
Turna katarları geçerken güz göğünde.
s. 345.
-Nurten’e-
Bir güzeli sevdim, bir daha sevmem,
Aşkımı yoluna serdim halıdır.
Ben payımı aldım başka istemem,
Deli gönül çılgınca sevdalıdır.
Bağladı gönlümü o Havva kızı,
Kumral saçlarında taşır ilk yazı.
Dumanlı yaylada keklik palazı,
Dilinden dökülen oğul balıdır.
Bahçede önüme bir gül düşürür,
Gökte güvercinler yolu şaşırır.
Ak kolları daldan meyva devşirir,
Beni yakan o elmanın alıdır.
Mor çiçekli masamızı kurdu mu?
Cennete çevirir küçük balkonu.
Bir gül duldasında beklerken onu,
İçim ak çiçekli kiraz dalıdır.
s. 34