Serap Erdoğan

Yazar, Şair

Doğum
03 Ağustos, 1973
Eğitim
Anadolu Üniversitesi Fakültesi Sanat Edebiyat Tarihi Bölümü
Burç

Şair ve yazar. 3 Ağustos 1973, Ankara doğumlu. İlköğrenimini Ankara ve Yozgat’ta, ortaöğrenimini İzmir Namık Kemal Lisesinde (1993) tamamladıktan sonra Anadolu Üniversitesi Fakültesi Sanat Edebiyat Tarihi Bölümünden (1998) mezun oldu. 1998 yılından itibaren Ankara'da öğretmenlik, seslendirme sanatçılığı ve metin yazarlığı yaptı. Çeşitli radyolarda, başta şiir olmak üzere sanat içerikli birçok izlence hazırlayıp sundu. Daha sonra Ankara’da öğretmenlik yaptı. Edebiyatçılar Derneği üyesidir.

Serap Erdoğan’ın şiirleri, öyküleri, yazıları ve kendisiyle yapılan söyleşiler; 1996 yılından itibaren Öküz, Bahçe, Deliler Teknesi, Dize, Düşeyaza Edebiyat, Düşlem, E, Edebiyat ve Eleştiri, Hayvan, İnsan, Kavram Karmaşa, Kül Öykü, Mozaik, Mühür, Öküz, Poetik’us, Sincan İstasyonu, Sonra Edebiyat, Şiir Odası, Taflan, Uç, Ünlem, Varlık, Wesvese, Yasakmeyve dergi ve gazetelerinde yayımlandı. “Anıtanrıça” adlı yapıtıyla 1998 Arkadaş Z. Özger Şiir Ödülünü, “Kamaşma” adlı dosyasıyla 2004 Sağlık Emekçileri Sendikası Şiir Ödülünü aldı.

“Serap Erdoğan’ın ilk okuyuşta Attilâ İlhan’dan Edip Cansever’e birçok şairi okuma süzgecinden geçirmiş, aşkla işbirliği etmiş; kabarık endişelerin, dişlenmiş suskunlukların, ‘kibritçi kız’ umutlarının, kibrit alevi sevinçlerin şiiriyle karşılaştım. Belki bayan şair olmanın üstünlüğüyle şiiri önce aşk, tutku konusundan yoğuran bir şairi buldum karşımda.” (Hüseyin Peker)

ESERLERİ (Şiir):

Anıtanrıça (1999, Kamaşma (2004).

HAKKINDA: Hüseyin Peker / Anıtanrıça (Cumhuriyet Kitap, 29.6.2000), TBE Ansiklopedisi (2001).

 

 

 

ÇIBAN

işlek bir cezadır çocukluk bazen
yaralı tanrıları iyileştirmekle gidilen

her uzak kimlik istiyordu ve tekrar
rengi yok çürük bir besteydi ölüm
siyah kedilerin geçtikleri yerde söylenen
ve çürümeye terk dualardı sevgililer;
-dilerim şehir soldursun seni
ısrarla ve giderek ıslata buruştura..

sonra onlar şüphenin kesikleriyle gittiler,
bir takım otlardan, köprülerden/bulaşarak
gömleklerini ve yanlışlarını babalarına giydirdiler

yokluktan sızdırılmış saatlerdik
yaslı bir geçmişi alır gibi açığa
çürümeye terk sorulardı sevgililer;
-o bekar evlerinin sabırsız tüllerini
kaç isli ayrılık benzetecek
ömrün doğusunu üzen bir çıbana?

anı tozları, billur sözçiçekleri,
tafta şarkılardan yapılan gövden
aynada sürdürüyor şimdi
ölü bir roman kişisi olan seni

çarşılar vermeyecek artık
eve kızan çocukların
vitrinlere düşürdükleri tanrının gölgesini

hayal çöktü, su aşındı içimde
korkarım
acı çamaşırıma geçecek..

“Şiir 2000, E Dergisi eki”


 

İLGİLİ BİYOGRAFİLER

Devamını Gör