Anais M. Martin

                                                                                   "Zor olduğu için denemediğimiz şeyler,

                                                                                    biz denemediğimiz için zordurlar.^’’  (Seneca)

Onlar; İlk bakışta coşkun değiller, bizim Operacılar gibi, yani; öyle bağırıp / çağırmalar yok,"her kafadan bir ses çıkıyor, kim anlatıyor, kim dinliyor" u düşündürtmüyorlar insana, çünkü on­lar coşkularını,bağırış / çığırış ya da çığlıklarını daha uzakla­ra ulaştırabiliyorlar.. Enstrümanlarını ya da müzik aletlerini öy­le ustaca kullanıyor ve yapıtlarını öyle güzel / kalıcı yorumluyor­lar ki . .

Onlar; Biz / Opera sanatçıları gibi 'buz üstüne resim' çizmiyor granit/mermer yontular üretip insanlığa armağan etmeyi yeğliyorlar. 'Zor olana' soyunmuşlar... Ve çok sabırlılar. Bazıları bir ömür boyu beklemiş sesini duyurabilmek için, kimileri  ivedi davranıp sarıl­mış kalemine ve olumsuzlukların kol gezdiği ülkemde,eğitmen / öğret­men olup tozu dumana katmış yeni nesiller yetiştirmek yolunda..

Onlar; Arya , düet söylemiyor, koro sanatçısı da değiller , onların şarkıları ağır ağır yayılıyor tüm evrene, güzel bir şafak vakti gi­bi sarıyor içimizi / dışımızı / çevremizi...

Onların koroları; Bir başka güzel, bir başka keyifli ve çok güçlü. Hep bir ağızdan / kalemden, aynı melodiyi / ezgiyi söylüyorlar... Başta sanki hiç ses duyulmuyormuş gibi,ama giderek ivme kazanıyor söz­cükleri ve yazı olup, öykü / deneme olup, şiir olup coşuyor... Çok ha­fif / Pianissimo'dan , çok kuvvetli ya da 'Fortissimo'ya böyle geçi­yorlar.

Ve gelip evlerimize, yüreklerimize önce konuk oluyor sonra da yer­leşiyorlar .

Onlar; Barış adına,güzellik adına, insanlık / dostluk adına,ve be­nim güzel 'ana dilim' adına ne söylenmesi gerektiğini en anlaşılır biçimde vurguluyorlar.

Onlar; Bir orkestra şefinin 'kılı kırk yaran' dikkati ve titiz­liğiyle ana dilimin nabzını tutuyor, yürek atışlarının ritmini bir 'metronom' düzeniyle canlı / animato tutmaya,o güzel sözcüklerden oluşan başını eğdirmemeye çabalıyorlar.

Onlar kimler mi dediniz?

Onlar benim 'genç' dostlarım,ancak 'genç' sözcüğünü 'yeni / ta­ze' anlamında kullandığımı varsaymayın sakın,çünkü aslında onlar benim çok eski dostlarım. Kimileri; İlk çocukluk dönemimde bana ki­tabı / okumayı sevdiren, masalcı / öykücü / şair, amcalar ve teyzeler..

Kimileri; Genç kızlık dönemimin en coşkulu, en sevi dolu sayfala­rının bir parçası.. Ve kimileri de beni; Bir ömrü aydınlık , yazın do­lu ve hep ileriye doğru tüketme yolunda önümü açan yol gösteren­ler (im)dir .

Evet: Sizler,benim en genç dostlarımsınız, çünkü sizler, ülkemde­ki tüm zorluklara / olumsuzluklara karşın, gözlerinizi, usunuzu ve yü­reklerinizi genç tutmayı başardınız. Bu bağlamda sizlerden; "Yazdı­lar / çizdiler" şeklinde söz etmek son derece yanlış bana göre.

Evet; Sizler, ben ve benim gibilerin aydınlanmasına ve hep ay­dın kalmasına destek veren yiğit savaşçılarsınız..

Ve sizler... Böylesine zorlu bir savaş uğruna canlarından olan genç dostlarım.. Bazılarınız bana babamdan miras / kalıtsınız, arka­nızda bıraktığınız her türlü yazı / çizi,öykü / şiir v.b. benim değer / eder biçilmez varlıklarımdır.

Evet dostlarım, sağ olun varolun, ben kendi adıma yıllar boyu usanmadan / yorulmadan sevdiğim, 'sizlerle' birlikte olmanın, yeni / sı­cak bir aile bulmanın tadını doyasıya çıkarmaya çalışıyorum.

Artık yaban ellere dayanmak biraz daha kolaylaştı benim için çünkü, geride / yurdumda,beni bekleyen bir yuvam daha var benim.

İstanbul'a gelişlerin en tatsız / hüzünlü yanı geriye dönüşler(di). Şimdilerde,ayrılışın ardından zor gelen bir dahaki kavuşmaya / buluşmaya kadar günleri geriye saymak.

Eylül 2003

                                                                                                       Valence/Fransa

                                                                                                        Anais M.Martin