Divan şairi (D. ?, İstanbul - Ö. 1564,
Kütahya). Asıl ismi bazı kaynaklara göre Ali, bazı kaynaklara göre de
Mehmed’dir. Halvetî tarikatına bağlanan Fazlî, döneminin ünlü şairi Zâtî’den
destek gördü. Şehzade Mehmed’in sünnet töreninde okuduğu kaside ile Kanuni
Sultan Süleyman’ın ilgisini çekti. Bu olaydan sonra Şehzade Mehmed, Şehzade
Mustafa ve Şehzade Selim’in divan kâtipliklerinde bulundu. Kanunî döneminde
görev yaptığı son makam Reissülküttaplık (Dışişleri Bakanlığı) oldu (1562).
Döneminin şairlerini anlatan tezkirelerde
Fazlî’nin şiirlerinden övgüyle sözedilir. Kaynaklarda var olduğu belirtilen Divan’ı
bulunamamıştır. Bin civarında tasavvufî rubaisi vardır.
ESERLERİ:
Hümâ ve Hümâyûn (5000 beyitlik mesnevi), Gül ve Bülbül
(Şehzade Mustafa’ya sunduğu bu mesnevisi en tanınmış eseridir. 1533’te
tamamlandı. 1834’te Almanca çevirisi ile birlikte Peşte’de basıldı), Naklistan
(Sadi’nin Gülistan’ı tarzında mensur hikâyeler).
HAKKINDA: Behçet Necatigil / Edebiyatımızda
İsimler Sözlüğü (18. bas. 1999), Şükran Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü
(6. bas. 1999).
