Tuğrul Tanyol

SEN ELİMDEN TUTUNCA

 

TUĞRUL TANYOL

 

Sen elimden tutunca

Deniz basardı içimi

Sen elimden tutunca, yüreğim

Yeşil yosunlara takılıp günlerce

Dip akıntılarının peşisıra gitmek isterdi.

Günlerce, gözbebeklerini tutuşturan o gizli alevin kaynağını

Sorardım kendime. Geceler boyu yolumu arardım zor ve

aşılmaz tepelerde. Sonra ışıklar söner, sonra yıldızlar

Düşerdi içimdeki serin göllere. Sen elimden tutunca

Ben miydim, yoksa bir başkası

yürüyen seninle...

Dalgalara ve rüzgâra basmadan yürüyen.

Sen elimden tutunca

Bir mavilik çökerdi gözlerime

Sonra tüm denizler çekilir

Bir orman uğultularla sarsılır

Bir güvercin sürüsü havalanırdı

Kış bürümüş yüreğimden

Sen tutunca ellerimden

Avlunun beyaz taşlarına dökülürdü

Kızıl yaprakları bir çınarın

Ve ben günlerce

O yapraklara gömülüp ölmek isterdim.

Panjurları açık kalmış eski evler gibiydik

Rüzgârda çarpan, başıboş ve ürkek

Sen elimden tutunca

Kayaları delip çıkardı bir çiçek.

Sen elimden tutunca

Yolculuk basardı içimi

Külrengi bulutlara takılıp günlerce...

SUDAKİ ANKÂ

"biz bülbül-i muhrikde mi gülzâr-ı fırâkız

âteş kesilir geçse sabâ gülşenimizden"

II. Selim

özlemin soğuk kışı, ırmağa karışan arzu

dallarda, üşüyen kanatlarından soyunmuş

sudaki billuru düşleyen ankâ

seslerimiz seslerimizi arıyor uzaklarda

ardımızda uzanan yollarda unuttuğumuz

kayıklar dolusu altın şarkı, mücevher, akik

ve kehribar ırmağın usulca yüzdürdüğü

eski bir şarabı taşıran esrik anılar

bahçelerden akardı ince bir kanûn renginde

güller ve güllere sürtünüp tutuşan rüzgâr

ağaç yağmurun biçimini alırdı uzaktan baksak yanılırdık

günlerin karaya çıktığı yerde dururdun

sıcak falında izlerin ve kumun

bir ses bir sese yansıtırdı pırıltısını

bir dağ bir dağı gölgelerdi ve o ıssız sürünün

tozları dağılınca başlardı gün

uzayıp giderdi yollar boyunca

ağacın ağaca fısıldadığı sürgün

zaman sesini yükseltiyor şimdi seyrelmiş otların arasından

kıyıya yanaşan kayıklardan iniyor

kalabalık, gölgesini ardında bırakıp

usulca bir imgeye dönüşüyor

ırmağın buzları erirken ötelerde

son kez dönüp bak, geride bıraktığın izleri topluyor çocuklar

eski bir evden, zümrüt bir kuleden

sevdiğimiz ve unuttuğumuz kadınların sözlerini uçuruyor rüzgâr

yaşamın acısı geçmiş buradan bir iz gibi sürüp toprağı

geçtik biz de çatısında binlerce ses çınlayan o ıssız geceden

karşılamak için seni: bilinmeyeni

artık susmalıyız, konuşsak bile

bizim acımızı kim anlayabilir

sen, sudaki rengine külünü savuran ankâ

ırmak akıp gitti, çoktan

küllerimiz küllerimizi arıyor hâlâ

ANNELERİN GENÇ KALDIĞI YER

 

TUĞRUL TANYOL

 

Bütün ağlamaların dinmesi gerek bir şiiri yazmak için

Çünkü duyguların dinlendiği yerde başlar şiir

Sevginin üşüdüğü yerde yazı, çocukluğun bittiği

Ve hep genç kaldığı yerde annelerin.

Soluk pencereleriyle o eski evimizin

Şimdi asırlar öncesinden hiç dinmeyen

Aralık kalmış kapısında, biriken karların

Donmuş sıcaklığı, bu yürüyen usulca yüreğime.

Anne işte ben o çocuğum, yüreklerin tepesinden

Senin şarkında ürperen o ince bedenim

Dışarda karların büyük heykellerle dövüştüğü

Billur penceresinde çizilen, silik düşüncelerin.

Sana bakardım odanın hangi köşesinden

Bir resim takılmış gözlerime, belki gerçek

Sen en mutlu anların resmini çizerdin

Dudaklarında ürperen sessizliği o eski çinilerin.

Şimdi görünmez pencerelerini ovuyorum tozlu anılarımın

Dışardayım, kar yağıyor, anne üşüyorum

İçeri al beni, kollarınla sar, ısıt bedenimi

O eski odada, yüklerin tepesinden düşüyor düşüyorum.

Bütün ağlamaların dinmesi gerek bir şiir yazmak için

Çünkü duyguların dinlendiği yerde başlar şiir

Sevginin üşüdüğü yerde yazı, çocukluğun bittiği

Ve hep genç kaldığı yerde annelerin.

 

CEM GİBİ

 

-Mehmet Müfit'e-

 

TUĞRUL TANYOL

 

Gün soldu, eteklerinde kızıl pırıltılarla damlarken su

Gecenin yenik bahçesinde dolaştım, sarı bir yağmurdu

Bitip tükenmeyen kayalıkların ortasında mahsur

İçimde titrerken anılar ve kaçışın bakır kokusu

Çocukluğum bir taht odası, Bursa'da yenik sultanlığım

Bütün kapılar kapanmış, bütün kapılar sur

Döndüm, ardımda yansıyan o büyük aynayı gördüm

Varlığın ve hiçliğin kaynaştığı, göçebe yağmur.

Gün soldu, eteklerinde kızıl pırıltılarla damlarken su

Vardığımda yoktu bütün kapılar, iskele, gün batımı

Rodos'a doğru batık tekneler. Kadırgamın şişmiş

Tahtalarında çırpınan rüzgârı

Duydum, yüzümün büyük sularına çizilen.

Ta orada yüksek dağlar, bu dik ve acılı yol

Bir at kişnemesi, yağız gül kokusu

Çökmüş tapınakların altında gizli geçitler

Ve küflü mahzenlerinde taşlaşmış ölüler korosu

Giden kim? bu ilkyaz şafağında yolcu edilen habersiz

Beyaz kefenlerinde bürünmüş yürüyen bakirelerle.

Birden şimşek! ve göründü ve yokoldu kapılar

Yenilgi ve acı, kaçış ve sürgün. Zamanın yitik

Aynasında tüterken yalnızlığın bakır kokusu

Alnıma dökülmüş bu ilenç, bu belirsiz yolculuk

Duydum etime değişini bin kızgın demirin

Karanlık mazgallarından sarkan gövdemin...

Bir ilkyaz şafağında kurban edilmişliğim.

Birden yağmur! ve yüzümün yarısı akıp gider

Benim gözlerim yok, kurşun! sıcak ve ağdalı yüzgörümlüğüm

Issız oyuklarında derin uğultularıyla rüzgâr

Gözlerimin ıssız oyuklarında... Sıra kimde?

Batık teknemin suya gömülmüş ahşap direklerinde

Asılmış tüm yolcularım. Celal'im! Sinan'ım!

Bu deniz nereye gider, bir biz kaldık

Ve yağmur tüm kapıları siler.

Ben Cem, daha dün yarım imparatordum

Kestirdiğim paralarda soldu vücudum

Öldüm binlerce ölümle, kıyıya vuran cesedime baktım

Yağlı urganlar bağlayıp boynuma (iskele, günbatımı

Rodos'a doğru batık tekneler) yürüdüm, artık

Bana bu dünyada yer yok

Ne saray, ne köşk; ne rütbe, ne taht

Ağabey el ver yanına geleyim

Al beni, sonra istersen boğdur

Bir yanım zifiri karanlık, bir yanım... birden yağmur!

Günler bir ormanın sessiz çığlığına gömüldü

Kendi içine düşen dipsiz kuyulara. Cesaret:

Göz bebeklerimin içindeki karanlık ülke

Perili... ve hiç varılmayacak.

Gün soldu, eteklerinde kızıl pırıltılarla damlarken su

Bir at kişnemesi, yağız gül kokusu

Vardığımda yoktu bütün kapılar.

Ben yitik zamanın altında kaldım

Silindi kapılar ben dışarda kaldım

Bu soğuk, bu kimsesiz karanlıkta

Yalnızım, ellerimden başka yok fenerim.