Gazeteci-yazar (D.
İstanbul, 1896 – Ö. İstanbul, 1955). Fransız Ererler Okulu ve Galatasaray
Lisesi mezunu. Lise yıllarındayken öğretmeni olan Tevfik Fikret’in etkisiyle aruz
vezninde şiirler yazmaya başladı. Gazeteciliğe Yunus Nadi’nin yazı işleri
müdürü olduğu Tasvir-i Efkar gazetesinde
başladı. Üç yıl sonra İkdam
gazetesine geçti. Burada İttihat ve Terakki’yi eleştiren yazılarının yanında Rûbab dergisinde Hüseyin Rahmi
Gürpınar’ın Cadı romanını eleştiren
yazıları yayımlandı. Sonrasında Vakit gazetesinde
yazı işleri müdürü olarak çalıştı.
Bağdat’taki Türk
birliklerini komuta eden Goltz Paşa’nın tercümanı olarak I. Dünya Savaşı’na
katıldı. Savaş sonrasında Necmettin Sadak, Kazım Şinasi Dersan ve Falih Rıfkı
ile birlik Akşam gazetesini çıkarmaya
başladı (1918). Gazetede, Milli mücadele’nin başladığı bu dönemde
arkadaşlarıyla beraber Kurtuluş Savaşı’nı destekleyen yazılar yayımladı. Savaş
zaferle sonuçlandığında Lozan Barış Antlaşması’nı imzalayan kurulla birlikte
İsviçre’ye gitti. Oradaki gözlemlerini Lozan
Konferansı ve İnönü ismiyle kitap haline getirdi. Döndüğünde İkdam gazetesini yeniden kurdu (1926).
Harf devriminden sonra doğan teknik sıkıntı nedeniyle Karacan gazeteyi kapatmak
zorunda kaldı ve ardından Viyana’ya gitti. Döndüğünde önce Politika (1931), sonra İnkılâp,
sonra da Tan (1935) gazetelerini
kurdu. Aynı zamanda Anadolu Ajansı’nın Balkan muhabirliğini yapan Karacan, bir
dönem de İsviçre basın ataşeliği görevini üstlendi (1948). Son olarak Milliyet gazetesini kurdu (1950).
Ali Naci Karacan’ın
anısını yaşatmak amacıyla 1962 yılında Milliyet
gazetesi tarafından düzenlenen yazı yarışmalarıyla Karacan Armağanı verilmeye
başlandı. Karacan’ın çeşitli gazete ve dergilerde yayımlanan makalelerinin
yanında kitap haline getirilmiş iki eseri vardır.
ESERLERİ:
Ya Hürriyet Ya Ölüm (1934), Lozan
Konferansı ve İnönü (1943, 2. baskı 1971).
HAKKINDA: Türkiye
Ansiklopedisi (c. 3, s. 868, 1974), İhsan Işık / Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2006).
