İbrahim Sağır

Avare bir günün son saatinde,

Gurubun seyrine dalıvermişim.

Bir efkâr basmış ki yaman mı yaman,

Ellerim koynumda kalıvermişim.

 

Yorgun senelerin ardından bir ses,

Bırakır ruhumu her gece bîkes,

İçimde kaç yangın artığı heves,

Gönlümü sılaya salıvermişim.

 

Çökünce ansızın hüznün elemi,

Yıldızlar ve mehtap dinler nâlemi,

Savurur rüzgarlar sabır kalemi,

Gözümden dünyayı silivermişim.

 

Yüzümde çizgiler, gözde halkalar,

Altmış yılın hengamını çalkalar,

Bir şeyler anlatır başımdaki kar,

Duymazdan gelerek gülüvermişim.

 

Bir yıldız kayarken gece, serinde,

Ay uyurken göğün orta yerinde,

Bilinmez bir günün son seherinde,

Duyarlar ansızın ölüvermişim.

 

(Duygu Kervanı, 2000)

 

Şairim, Kafdağı sırtımda yüküm,

Sırların tahtına kurulan benim.

Böylesi verilmiş ezelden hüküm,

Kurşunsuz, silahsız vurulan benim.

 

İçimde tufana döner gözyaşı,

Söndürür, yanardağ olsa ataşı,

Yaya benzetirken incecik kaşı,

Gizli bir el ile gerilen benim.

 

Gökyüzünde burçtan burca gezerken,

Yıldızları yâr boynuna dizerken,

Beynimi mantığın örsü ezerken,

Fikrin yokuşunda yorulan benim.

 

Mevlânâ’da hoşgörü, Yunus’ta  sevi,

Bir sözüm indirir tahtından dev’i,

Sevgiyle dolarken gönlümün evi,

Çağlayan, köpüren, durulan benim.

 

Sebepler mülküne sermişim postu,

Sezerim en gizli hileyi, kastı,

Zalimin hasmıyım, mazlumun dostu,

Adalet tığıyla örülen benim.

 

Kalemim , kılıcım, şiirim kalkan,

Köleyle köleyim, hakanla hakan,

İçimde kaynarken binlerce volkan,

Tasasız, kedersiz görülen benim.

 

 

(Duygu Kervanı, 2000) 

BİR SES

 

İbrahim SAĞIR

 

Kendimi arayıp durdum bir ömür,

Boşuna arama dur dedi bir ses.

Kömür mü elmastır, elmas mı kömür,

Bir düşün, aklını yor dedi bir ses.

 

İnsan kâinatın eşref varlığı,

Hem varlığı yaşar, hemi darlığı,

Aşmak ister isen nice zorluğu,

Her işi mihenge vur dedi bir ses.

 

Kendinle baş başa kaldığın zaman,

Geçmişi düşünüp daldığın zaman,

Nefes verip, nefes aldığın zaman,

Bu hava neden bol sor dedi bir ses.

 

Her kesin niyeti içinde saklı,

Herkesin kendine güzeldir aklı.

Şer hayırda, hayır da şerde saklı,

Kader önden sona sır dedi bir ses.

 

Bütün sesler susar, duymaz olursun,

Dünyadan ne murat ne kâm alırsın,

Ummadığın anda naçar kalırsın,

Beni susturması zor dedi bir ses.

 

Zahirime sırtım döndüm bu gece,

Aklıma danıştım nedir netice,

İrfanım yetişti dada böylece,

İç âlemini gez, gör dedi bir ses.

 

 

 

SESSİZLİK ŞEHRİ

 

İbrahim SAĞIR

 

Sessizlik şehrine bir dost götürdük,

Ne hatır sordular, ne hâl sordular.

Hanesine usulünce yatırdık,

Ne adres sordular, ne yol sordular.

 

Bura sakinleri hepsi lâl olmuş,

Kalkmış sen ben farkı, bir emsal olmuş,

Geçmiş hayatları hep masal olmuş,

Ne nakit sordular, ne mal sordular.

 

Bir küçük tümseğe dönmüş bedenler,

Saklanmış toprağın altına tenler,

Unutmuş dünyayı önce gidenler,

Ne asır sordular, ne yıl sordular.

 

Buraya gelenler atmış dertleri,

Bir uzun sükuta katmış dertleri,

Geride kalana satmış dertleri,

Ne petek sordular, ne bal sordular.

 

Adları kazınmış hece taşına,

Yatmışlar uyurlar yalnız başına,

Bakmazlar yabanın kurdu, kuşuna,

Ne bülbül sordular, ne çil sordular.

 

Gece nedir, gündüz nedir bilmezler,

Güneş, sema, yıldız, bedir bilmezler,

Üşümezler, urba, setir bilmezler,

Ne aba sordular, ne çul sordular.

 

Üstlerinde otlar bitmiş yolmazlar,

Bayram gelir, seyran gelir gülmezler,

Dost ahbabı ziyarete gelmezler,

Ne zambak sordular, ne gül sordular.

 

Nişanları sade şu taşlarıdır,

Selviler çiçekler sırdaşlarıdır,

Yağmurlar belki de gözyaşlarıdır,

Ne deniz sordular, ne göl sordular.

AYAKLI KOŞMA

İbrahim SAĞIR

Bir ömür üstünde huzur aradım,
Usandım ey dünya huyundan senin,
Hayından senin.
Kabre doğru yürüdüğüm her adım,
Fayda yok anladım bayından senin,
Beyinden senin.

 

Kendimi kaybettim sokaklarında,
Av oldum amansız tuzaklarında,
Hayatın her türlü zikzaklarında,
Menfaat görmedim payından senin,
Peyinden senin.

 

Kara bahtım elbet gülecek dedim,
Emelleri umutlara ekledim,
Hiç gelmeyen baharları bekledim,
Dertsiz içemedim suyundan senin,
Kuyundan senin.

 

Yaktı hayalimi sam rüzgârları,
Başımdan gitmedi gam rüzgârları,
Mahzun karşıladım tüm baharları,
Sarhoş gezdi başım meyinden senin,
Neyinden senin.

 

Törpülendi ömrüm bu hal nice hal,
Kalmadı bedende tahammül, mecal,
Diyemem derdimi, dilim oldu lâl,
Geçtim yorgun argın kıyından senin,
Köyünden senin.

 

FELEĞE SİTEM

 

İbrahim SAĞIR

 

Felek bana kastın husumetin ne?

Geçmiş baharlardan el ediyorsun.

Etme!...

Gam okundan delik deşiktir sine,

Gözümün yaşını sel ediyorsun.

Etme!...

 

Vefasız yâr gibi cefadır işin,

Bana mı geçiyor sadece dişin,

Hesabını soruyorsun geçmişin,

Ömrümü bir kuru çöl ediyorsun.

Etme!...

 

Bükerken belimi derdin bârından,

Umut bekletirsin her dem yarından,

Kurtulmak zor senin tuzaklarından,

Âşıkı maşuka el ediyorsun.

Etme!...

 

Düşlerde hileye başvuruyorsun,

Altından nakışlı dam kuruyorsun,

Peri kızı gibi hoş duruyorsun,

Zülüfü yanağa gül ediyorsun.

Etme!...

 

Huzurdan mahrumum, belalara yâr,

Başımdan gitmiyor bu deli rüzgâr,

Elimde hep zarar kaldı yadigâr,

Namerde, nadana kul ediyorsun.

Etme!...

 

Mezara kaç adım kaldı şurada,

Rahat yüzü göstermedin burada,

Hangi bela bekler acep sırada,

Sağır'ı kahrından del ediyorsun.

Etme!...

 

GEL EYLEDİLER

 

İbrahim SAĞIR

 

 

Âlem-i vücudu seyran ederken,

Hayret vadisinden gel eylediler.

Akıl sultanıyla fikir güderken,

Aşkın sarayından el eylediler.

 

Sihirli bir bad-ı saba nefesi,

Kaldırdı gözümden her türlü sisi,

Zümrüt tepelerde huzur bestesi,

Muhabbet bağını gül eylediler.

 

Bağ-ı gülistanda açılmış güller,

Nağmeden nağmeye geçer bülbüller,

Bir koyu sohbete dalmış gönüller

Hoşgörü burcunu yol eylediler.

 

Asuman-ı ruha tuttum feneri,

Burada bilginin yok bir hüneri,

Âciz kaldı idrak mumunun feri,

Esrar perdesini şal eylediler.

 

Âlem içre âlem, iç içe girmiş,

Dört bir yanı sis bulutu çevirmiş,

Benlik ihlâs kalesini devirmiş,

Şüphe denizinde sal eylediler.

 

Nefis şatosunda hile pazarı,

Düzenbazlık üzre atarlar zarı,

Zarardır burada herkesin kârı,

Ahmaklık zarfına pul eylediler.

 

Aşkın kapısından girdim içeri

Dediler ey âşık gel hele beri,

İşte sana ezel-ebet rehberi

Tevhit kalesinde kal eylediler.

 

ŞİİR

 

İbrahim SAĞIR

 

 

Şaire hüzün gerek, şiire vezin gerek,

Şiir söylemek için Allah’tan izin gerek.

 

 

Haddini bil ey şair! Kem kelama bulaşma,

Kâşane-i edebin asil kızıdır şiir,

Elin yoz bahçesinde ibret için dolaşma,

Duyguların bestesi, dilin nazıdır şiir.

 

Mevlana’dan, Yunus’tan, Fuzuli’den ibret al,

Hikmet ile yoğrulmuş sözün özüdür şiir.

Kimseler işitmesin, seher vakti selam sal,

Seyrine doyum olmaz, yârin yüzüdür şiir.

 

Kelimeleri okşa, sev, öyle koy yerine,

Sevgi gülistanının her dem yazıdır şiir.

Efkâr bassın içini ta derinden derine,

Nağme nağme inleyen gönül sazıdır şiir.

 

Vefasız sevgiliden şekva ise niyetin,

Firkat sahralarında ince sızıdır şiir.

Düşünce girdabına amansız acziyetin,

Kulun Allah katına has niyazıdır şiir.

 

Asırların ardından berrak, saf, duru, temiz, 

Türkçenin en ahenkli bir avazıdır şiir.

İncitme tamam olur onun ile bestemiz

Değme asaletine senden razıdır şiir

 

 

TÜRK BUDUR İŞTE

 

İbrahim SAĞIR

Yeniden şahlanışa şahit olmada dünya,
Gerçekleşti yıllardır özlenilen bir rüya,
El açtık genç, ihtiyar zafer için Huda’ya,

Bu gün bütün bir millet ordusuyla el ele,
İbret olsun bu birlik yetmiş iki düvele.

Kuvayı millî ruhu bu değilse ya nedir?
Vatan sathı gururlu bir bayrama sahnedir,
Bu da bir destan işte şanlıdır, şahanedir,
Milletim var oldukça söylensin dilden dile,

İbret olsun bu destan yetmiş iki düvele.

 

Gönle nakış eyledik şahadet sevgimizi

Anlamaz bu duyguyu Alman’ı, İngiliz’i,
Öldü mü sanıyorlar bizi biz yapan gizi,
Gösterdi birliğini milletim yine ele.
İbret olsun bu destan yetmiş iki düvele.

 

Ordu dendi mi bizde akan sular durulur,
Peygamber ocağıdır yüce değer verilir,
Hainlerin yüzüne şamar böyle vurulur,
Barışa “Zeytin dalı.”elimizde meşale, 
İbret olsun bu destan yetmiş iki düvele.

Ey yüce Türk Milleti yakışan budur sana,
Ne muhteşem ders verdin şu keşmekeş cihana,
Kutlu olsun bu destan bu mübarek vatana,
Bu gün bütün bir millet ordusuyla el ele,
İbret olsun bu destan yetmiş iki düvele.

 

YUNUS GİBİ

 

İbrahim SAĞIR

 

 

Âşık, gönlünü Allah’a,
Vermiş ola Yunus gibi.
Postunu ulu dergâha,
Sermiş ola Yunus gibi.

Zehir aşa balın kata,
Nefsini Rabbi ’ne sata,
Dünyayı ardına ata,
Ermiş ola Yunus gibi.

Şaşmaz mizan, gerçek fikir,
Kalpte iman dilde zikir,
Yetmiş iki milleti bir,
Görmüş ola Yunus gibi.

Aşk oduyla her dem yana,
Hak’tan halka nazar kıla,
Kusuru kendinde bula 
Derviş ola Yunus gibi.

Hoşgörüyle dola taşa,
Geçire sözünü taşa,
Çile sarığını başa,
Sarmış ola Yunus gibi.

Sindirip ruha dinini,
Atıp bir yana kinini,
Nefs atının dizginini,
Germiş ola Yunus gibi.

Fikir şiir, zikir beste,
Hu Hak deyip her nefeste,
Hak rızasın deste deste,
Dermiş ola Yunus gibi.

 

Küstü hep sebepler, küstü talihim,

Umutsuzluk çekti ruhumu dârâ,

Hasretinle yasta bu yorgun kalbim,

Sen aşk nedir bilmez misin Dilârâ?

 

Artık mevsimlerin eski tadı yok,

İçimde kanıyor binlerce yara,

Gönlünün sevdaya istidadı yok,

Sen aşk nedir bilmez misin Dilârâ?

 

Aylardır uykuya dargın gözlerim,

Kazara gafletle dalsam bir ara,

Ayılır ayılmaz seni özlerim,

Sen aşk nedir bilmez misin Dilârâ?

 

Hüzün yağmurları yağar başıma,

Sığınırım eski hatıralara.

Dağ dayanmaz benim aşk ataşıma,

Sen aşk nedir bilmez misin Dilârâ?

 

Bu dünyada sensin benim bir yarım,

Hiç önem vermedin bunca ısrara.

Uçtu aklım, bitti sabrı kararım,

Sen aşk nedir bilmez misim Dilârâ?

 

Sağır’ın elemi başından aşkın,

Müptelâ olalı bu ahu zâra.

Gece gündüz gezer avare,şaşkın,

Sen aşk nedir bilmez misin Dilârâ?

 

İbrahim Sağır

 

NİYAZİ YILDIRIM GENÇOSMANOĞLU

 

Niyazi Yıldırım Gençosmanoğlu,

Gitti öksüz kaldı şimdi destanlar,

Yüreğim paramparca gözlerim dolu,

Başıma yıkıldı tüm kehkeşanlar.

 

“Serhat bellemeyin” diyordu Kars’ı,

Anlatırdı Kültegin’i, Baybars’ı,

Şi’rine nakşetti töreyi, harsı,

O gideli başsız kaldı kervanlar.

 

Kerküklüme sahip çıkan er idi,

Çelik iradeli gökçe ser idi,

“Vatan için yaşamalı” der idi,

Bilemez kadrini Türk’e yabanlar.

 

Türk illeri karaları bağlasın,

Doğu Türkistan da yürek dağlasın,

Arşa varsın eninleri bu yasın,

Ağlasın şairler, yansın ozanlar,

 

Şairim, kalemim küsse yeridir,

Dillerin lâl olsa sussa yeridir,

Başıma bin efkar bassa yeridir,

Kaynıyor içimde lavlar, volkanlar.

 

İbrahim Sağır