Şair. 3 Şubat 1928’de Bulgaristan'ın Varna iline bağlı Yenipazar ilçesinin Çanlar köyünde doğdu. Karani-Seher çiftinin üç erkek çocuğunun en büyüğüdür. 1935 yılında iki devlet arasındaki anlaşma çerçevesinde Türkiye'ye ailesiyle birlikte göç ederek, Lüleburgaz’ın Çengelli köyüne yerleştirildi. Üç yıllık eğitimli ilkokulu bitirdikten sonra köyde çıraklık-çobanlık yaptı. 11 Ocak 1944 tarihinde Lüleburgaz Kepirtepe Köy Enstitüsü'ne girdi. Okulda arkadaşlarıyla birlikte Bizim Sesimiz adlı duvar gazetesini çıkardı. Siyasi nedenlerle 1948 yılında okuldan ayrıldı. Okul arkadaşı Ümmü Altan ile evlenerek Lüleburgaz'da çıkan Özdilek gazetesinde yazı işleri müdürü ve fıkra yazarı olarak çalışmaya başladı.
1949-1951 yıllan arasında askerlik görevimi Erzurum'da tamamladıktan sonra Bizim Sesimiz adlı aylık bir dergi çıkarmaya başladı. 26 Mart 1953 tarihinde TCK'nın (sonra kaldırılan) 141. maddesinden tutuklanarak, 31 ay hapis yattıktan sonra 1955 yılında beraat etti.
Lüleburgaz'da CHP saflarında başladığı politika hayatını Keşan'da da sürdürdü. Değişik tarihlerde ilçe başkanlığı yaptı. 1969 ve 1977 seçimlerinde milletvekilliği adaylığını denediyse de sonuca ulaşamadı. 1973 tarihinde seçildiği Edime İl Genel Meclisi üyeliği 1980 askerî darbesi ile son buldu. 1980'den sonra politikaya girmedi. 1989 yılında S.S. Erikli Sahili Turizm Geliştirme Kooperatifinin yedi kurucu üyesinden biri oldu, başkanlığını yaptı. Eşi Ümmü’yü -evliliğinin altmışıncı yılında- 23 Ağustos 2008 tarihinde kaybetti. Biri doktor, ikisi gazeteci üç çocuk babasıdır. Sürekli San Basın Kartı sahibidir. 2015’te adı Edirne’de bir parka verilmiştir.
1955-1960 arası Lüleburgaz'da gazetecilik, fotoğrafçılık, firıncılık yaparken bir arkadaşıyla "İstikamet" adlı aylık bir dergi de çıkardı. 26 Nisan 1962 tarihinde matbaa kurarak Önder gazetesini çıkarmaya başladı. Aynı yılın Kasım ayında gazeteyi ve matbaayı Keşan'a nakletti. Cumhuriyet, Hürriyet ve Milliyet gazetelerinin Keşan muhabirliğini yaptı. Gerek gazete olarak gerek kişisel çeşitli ödüllere layık görüldü. Domuz Dolabı - Köy Enstitülerinin Kapanış Öyküsü adlı bir anı kitabı 2012 yılında Edirne’de yayımlandı.
“... Sanırım yargı sistemimiz hiçbir dönemde hem de Yüzüne Karşı bu kadar hicvedilmemiştir. (…) Sanki “Aziz Nesin'den bir öykü” tadındaki böyle bir savunmayı yazmak öncelikle kocaman bir yürek ister ama yetmez. Suçsuzluğuna sonuna kadar inanmak ister ama yine yetmez. Neredeyse hakarete varan cümleleri, benzetmeleri, ironileri zarif bir şekilde savunmasında kullanabilecek bir birikim ve zeka ister de yine yetmez. 8 yıl hapis istemiyle yargılandığı mahkemede savunma yazarken bile Usta bir kalem ve özgüven ister. (…) Sayın Aktan'ın kitabı sadece Köy Enstitüleri’nin değil; bizim idare ve yargı sistemimizin kimlerin elinde ne hale getirildiğinin, nasıl kullanıldığının, ülkemizde aydınların hangi tehlikelerle yaşam savaşı verdiklerinin de özgün bir hikayesidir... (…) Bu kitap, sanki bu ülkede eskiden hukuk varmış da her şey şimdi bozulmuş sanan gençliğimizle, öyle bir ayıbı ve insanlık dramını yaşamak ve alet olmak istemeyen hakim ya da savcı veya avukat her hukukçunun okuması gereken bir kitap.” (Ulaş Demiray, arka kapak yazısı)
KAYNAK:
Feyzullah Aktan / Domuz Dolabı - Köy Enstitülerinin Kapanış Öyküsü (2012), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar
ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (C. 12, 2015).
