Revânî

Şair (D. 1475, Edirne – Ö. 1524, İstanbul). Asıl adı İlyas Şücâ Çelebi’dir. Sultan II. Bayezid zamanında İstanbul’a gitti ve zamanın şairleri arasında seçkin bir yer edindi. Sürre Emini olarak görev yaptı. Daha sonra hakkında çıkan yolsuzluk iddiası nedeniyle bu görevden alındı. Trabzon valisi Şehzade Selim’e intisap etti. Yavuz’un saltanatı sırasında Ayasofya ve Kaplıca vakıflarında mü-tevellilik yaptı. Kanuni zamanında da maddî bir sıkıntı çekmeden yaşadı.

Kırkçeşme mahallesinde kendi adı ile anılan bir mescit inşa ettirdi, vefat edince de bu mescidin mezarlığına gömüldü. Şiirlerinden iyi bir öğrenim gördüğünü anlaşılır. Hamse-i Rûmî diye adından bahsedilen beş mesnevisi bulunduğu söylenir; ancak bunlar ele geçmemiştir.

ESERLERİ:

Dîvân, İşret-nâme.

KAYNAK: Âşık Çelebi / Meşâ’irüş-Şu’arâ (yay. Meredith Owens, Londra 1971), Mustafa İsen / Künhü’l-Ahbâr’ın Tezkire Kısmı, 1994), Ali Nihad Tarlan / Şiir Mecmualarında 16 ve 17. Asır Divân Şiiri (c. 4, 1949), Abdülkadir Karahan / Revânî (İslâm Ansiklopedisi, c. 9), Ahmet Atillâ Şentürk / Osmanlı Şiiri Antolojisi (1999), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).