Şair. 6 Haziran
1945, Diyarbakır doğumlu. İlk ve orta öğrenimini memleketinde tamamladı.
1972’den bu yana yaşamını, işçi olarak çalıştığı Almanya’da sürdürmektedir.
Evli ve iki çocuk babasıdır. Şiirlerinin bir bölümünü Karanfil Şiirler (1995) adlı bir kitapta topladı.
“Kitabın
(Uzak ve Soğuk) ilk bölümündeki destan ağırlıklı Markistan’ı okurken,
kahramanlarımızın Almanya’ ya ayak bastıkları sırada neler yaşadıklarının kare
kare fotoğrafını görür gibi oldum. Halil İşitmen, yakından gözlediği kader
arkadaşlarının acemiliklerini ve cümle ‘hallerini’ ustaca dile getirmiş.
Markistan’ın birçok yerinde rastladığımız ince ayar göndermeler ve tadında
bırakılmış humor, destana toplumsal eleştirel bir nitelik kazandırmış.”
(Remzi İnanç)
ESERLERİ (Şiir):
Karanfil Şiirler
(1995), Uzak ve Soğuk (2002).
HAKKINDA: Şevket Beysanoğlu / DFSA (c. 3, 1997), İhsan
Işık / TEKAA (2006) - Diyarbakır Ansiklopedisi (2013).
Eski
şiirin kaldırınca örtüsünü
ve
hilal kaşlarını Leyla’nın
billur
kadeh, mey ve saki
eski
şiire hüvelbaki
sihri
fi lan da kalmadı asumanın
Gökyüzü
yine mavi, yıldızlar mahşer gibi
kuşlar
ötüyor dallarda ve kadınlar çok güzel
çılgın
bir çingene deniz: oynak ve havalı
eski
şiir şimdi daha mı anlamlı?
bir
çobandır şair, her dem kavalını ustaca çalmalı...
Zaman
çıldırmış bir kısrak, bir vahşi örtünme
dağlar
heybetli, asi ve mağrur
gece
çoğaltmada katmerli hicranları
gör
felek hangi çile topunu salar meydana
şair
bir isyandır, aşar bütün köhne zamanları.
(Uzak ve Soğuk, 2002)
