Şair ve yazar (D. 1892, Kırşehir – Ö. 1970, İstanbul). Kırşehir
Rüştiyesi (ortaokul), Ankara İdadîsi (lise), Mülkiye Mektebi (Siyasal Bilgiler
Okulu, 1912) mezunu. Bitirdiği yıl Kadıköy Numune Mektebi Türkçe öğretmenliğine
atandı. Asker olarak görev yaptığı Sarıkamış Cephesinde askerler için Varlık
dergisini çıkardı. Kurtuluş Savaşı yıllarında bir ara Mustafa Suphi ile
birlikte komünist faaliyetlere katılarak Yeni Dünya gazetesinin
başyazarlığını yaptıysa da 1920 sonlarında bu gruptan koptu. 1922’den itibaren
Namervan, Şavşat, Ürgüp, İncesu, Safranbolu ve Baskil’de kaymakamlık yaptı. 31
Ocak 1952’de emekliye ayrıldı.
İkinci Meşrutiyet’ten (1908) sonra edebiyat dünyasına girdi ve ilk
zamanlarda Edebiyat-ı Cedidecilerin etkisinde kaldı. Sonraki yıllarda Ziya
Gökalp’in etkisiyle millî edebiyat anlayışına yöneldi. Hıyaban, Şehbal,
Musavver Erganun, Hakk’ın İlâvesi, İfham, İçtihat, Rübap, Türk Yurdu,
Cumhuriyet, Damla, Konya Halkevi, Ülkü, Yeni Türk, Yeri Adam gibi süreli
yayınlarda yazdığı yazılar kitaplaşmadı.
ESERLERİ:
ŞİİR: Ordumuza Armağan (1914), Yaradılış Cilvesi
(1919), Ülker (1932), Ateş ve Nur (1935), Ülkü ve Şiir
(1948), Fatih ve İstanbul (1950), Kore Mucizesi ve Şehidin Sesi
(1951).
DENEME-ELEŞTİRİ: Devrim ve Uzu (1935), Yahya Kemal’in
Şiirleri ve Tenkitler (1965).
ÇEVİRİ-UYARLAMA: Hayyam’ın Rubaîleri ve Manzum Tercümeleri (1929),
Mesnevî (Mevlâna’dan 4118 beyitlik manzum çeviri, 1945).
