Yazar (D. 1878, Lice /
Diyarbakır - Ö. 1940’lı yıllar, Suriye). 1900 tarihinde kurulan Azm-i Kavî
Cemiyetinin üyeleri arasında yer aldı. 1904’te gittiği Mısır’da El-Ezher
Üniversitesinde öğrenimini sürdürürken, bu ülkede faaliyet gösteren Jön Türkler’e
katılarak Sultan Abdülhamid yönetimi aleyhinde çalışmalarda bulundu.
Meşrutiyetin ilanı üzerine İstanbul’a dönerek Kürt Neşr-i Maarif Cemiyetinin
açtığı okula müdür oldu. Divançe-i Dehrî adlı divançenin yayımlanması
sebebiyle Kastamonu’ya sürüldü. 12 Temmuz 1912’de iktidara gelen Gazi Ahmet
Muhtar Paşa hükümetinin çıkardığı aftan yararlanarak İstanbul’a döndü. Şeyh
Sait ayaklanmasından sonra Suriye’ye kaçtı ve 1940’lı yıllarda orada öldü.
Şam’da Kürt Mahallesinde gömülüdür.
ESERLERİ:
ARAŞTIRMA-İNCELEME:
Hetaya Selef ve Halef (Halef ve Selefin Hatası), İhtara Dicle ve Fırat Veya
Gazîya Havara Mabeyni Nehran (Dicle ve Fırat’ın İhtarı ya da Mezopotamya’nın
Yardım Çağrısı), Paşvemana Kürdan veya Kürdistan (Kürtlerin veya Kürdistan’ın
Geri Kalışı), Himaye Kırına Maarif veya Himaye Nekırına Maarif (Maarifin Himaye
Edilmesi ya da Edilmemesi).
YAYIMA HAZIRLADIĞI
ESERLER: İki Mekteb-i Musibetin Şehadetnâmesi Yahut Divan-ı Harb-i Örfi ve
Said-i Kürdî (B. Said Nursî’den, 1327 / M. 1912), Divançe-i Dehrî (1911),
Hakikat-ı Hal 1330 (Dr. Şerafettin Mağmumi’den [1870-1927]1914 / 1915,
Paris baskısı, 1897).
HAKKINDA: Kadri Cemil Paşa / Doza Kürdistan (Kürdistan Davası,
1991, s. 31-32), Malmisanj / Yüzyılımızın Başlarında Kürt Milliyetçiliği ve Dr.
Abdullah Cevdet (1986, s. 44-50), Ş. Beysanoğlu / Diyarbakırlı Fikir ve Sanat
Adamları (c. 2, 1997, s.299), İhsan Işık / Diyarbakır Ansiklopedisi (2013).