Kemaleddin Mehmet Efendi

Hukukçu, şair (D. 1548 / 49, İs­tan­bul – Ö. 1620 / 21). Şa­kâyık adlı ese­ri­n ya­za­rı Taşköp­rülüzâde İsa­meddin Ah­met Efendi’nin oğ­ludur. Türkçe ve Arapça şiirlerinde Kemalî mahlasını kullandı. Babasından, şey­hu­lİslâm Ebu­su­ut Efendi’den ve dö­ne­min ön­de ge­len bil­gin­le­rin­den ders al­dı. Mü­derris­li­ğe Unkapa­nı Med­re­se­sinde baş­la­dı, daha sonra çe­şit­li med­re­se­ler­de ders ver­di. Ka­dı­lık mesleğine geç­ti. Sı­ra­sıy­la; Se­la­nik, Üs­kü­dar, Ha­lep, Şam, tek­rar Ha­lep, Ga­la­ta, ikin­ci kez Se­la­nik kadı­lık­la­rın­da bu­lun­du. Üç kez Ana­do­lu (1603, 1605, 1610), üç kez de Ru­me­li (1612, 1615, 1621) kazas­ker­li­ği­ne ge­ti­ril­di. 1610 yı­lın­da Ka­ra­çe­le­bi­za­de’nin ye­ri­ne “Sadru’l-ulema” un­va­nı­na ter­fi ettirildi. II. Os­man ile bir­lik­te Le­his­tan se­fe­ri­ne ka­tıl­dı.

ESER­LE­Rİ­ :

ARAŞTIRMA-İNCELEME : Mev­zû­âtü’l-Ulûm, Kehf sû­re­si tef­si­ri­nin ha­şi­ye­si, İd­de­tü’l-As­ha­bi’l-Bi­dâ­ye ve’n-Ni­hâ­ye­ti fî Tec­rîd-i Me­sâ­ili’l-Hi­dâ­ye­ti, Ka­si­de-i Bür­de’ye yaz­dı­ğı tah­mis, Ta­rih-i Sâ­fi

ÇEVİRİ : Ki­tâ­bü’l-İs­tî­âb fî Ma’ri­fe­ti’l-As­hab, Ri­sa­le-i Hü­seyn-i Vâ­izî, Ter­cü­me-i Tâ­rîh-i Kaht-ı Mı­sır.