Şair. 5 Ocak 1950, İzmir doğumlu. Karşıyaka Cumhuriyet İlkokulunu, St. Jozef Fransız Ortaokulunu, İzmir Atatürk Lisesini bitirdi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal ve İdari Bilimler Fakültesi Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümünde yüksek lisans yaptı (1975). 1976 yılında öğretim üyesi olarak girdiği Ege Üniversitesi Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümünden emekliye ayrıldı.

Sinema eleştirileri, denemeler yazdı. Yayımlanan ilk ürünü karikatür oldu. 1970’den sonra çalışmalarını şiir üzerinde yoğunlaştırdı. İlk şiiri 1971’de Demokrat İzmir’de çıktı. Şiirlerini Türk Dili, Dönemeç, Varlık, Sanat Olayı, Geceyazısı, kitap-lık vb. dergilerde yayımladı. Bulvar Resimleri ile 1987 Halil Kocagöz Şiir Ödülünü, Sevda Adıyla adlı eseriyle 1997 Cemal Süreya Şiir Ödülünü, 2001 Orhon Murat Arıburnu şiir ödülünü aldı.

“Mehmet Mümtaz Tuzcu hayli karamsar, kapkara ama çekici, şaşırtıcı bir dünya sunuyor bize. Şehrin, denizin, alkol derelerinin yasaları tartışılıyor şiir dolaylarında. Hem de bilmediğiniz, ürpertici bir alayla, kışkırtan bir edayla. Hani şiiri okurken gizli bir sinir harbine yakalanıyorsunuz.” (Hüseyin Peker)

“Zor bir şairdir Tuzcu. Sözcükleri daha çok temel anlamı dışında ve argo anlamlarında kullanıyor. Şiirde ele aldığı konuyu kolay ele verdirmiyor. Seçtiği sözcükler günlük kullanımın dışındadır. Sözcüklerin anlamını genişletmek için iki sözcüğü içleştiriyor ya da birbiri içinde eritiyor. Toplumun içinde yaşadığı olayları verirken yaşanılanları kanıtlamak için tarihe dönüyor. Geçmişle günümüz arasındaki ilişkiyi kolayca vermiyor, bunu sözcüklerdeki anlamlarla yapıyor. Bazen konuşma dilindeki söyleyişi şiire yansıyor. Toplumdaki olumsuzluklar şairi etkiliyor. Kullandığı argo ve temel anlam dışındaki sözcüklerle kara mizah havası veriyor.” (Hasan Efe)

ESERLERİ:

ŞİİR: Yalan Yazın Elleri (1985), Bulvar Resimleri (1986), Gece Raporu (1994), Sevda Adıyla (1996), Ufkun Bittiği Yerde (1999), Yaz (toplu şiirler, 2001), Yazöte (Toplu Şiirler, 2002).

ÇEVİRİ: Yürekle Bakmak (Victor Hugo’dan, 1998).

KAYNAK: İbrahim Öğretmen / Çağdaş Eleştiri Dergisi (Ekim 1983), Cemal Süreya / Milliyet Sanat (1.4.1985), A. Mümtaz İdil / Bilim ve Sanat (Şubat 1987), Timuçin Özyürekli / Dönemeç (Şubat 1987), Semih Özcan / Yazıt Dergisi (Nisan 1992), Fergun Özelli / Yazılı Günler (Mayıs 1992), Promete (Ocak-Şubat 1994), Şükran Kurdakul / Cumhuriyet (30.10.1995), Haydar Ergülen / Şiir-lik (Şubat 1996), Enver Ercan / Radikal (28.1.1997), Orhan Tüleylioğlu / Milliyet Sanat (15.3.1997), Fergun Özelli / Yeni Biçem (Temmuz 1997), Hüseyin Peker / Varlık (Ağustos 1997), Abdülkadir Budak / Varlık (Haziran 1998), Ali Taş / Söylem (Kasım 1997), O. Günay / Agora (Ekim 2000), Veysel Çolak / Dize Dergisi (2001), Ahmet Günbaş /İzmir İzmir (Ocak-Şubat 2001), Hasan Efe / Akatalpa (Eylül 2001), Hüseyin Peker / Orhon Murat Arıburnu Şiir Ödülü, “Yazöte” ile Mehmet Mümtaz Tuzcu’nun: Ufkun Bittiği Yerdeki Şair (Cumhuriyet Kitap, 3.1.2002), Halime Sürek Kahveci / İzmir LİFE (Şubat 2002), Hüseyin Peker / Cumhuriyet Kitap (3.1.2002), Bülent Yardımcı / Edebiyat ve Eleştiri (Ocak-Şubat 2002), Murat Üstübal / Ücra Dergisi (Eylül 2002), Hasan Efe / “Her Mevsim Aynı Şair: Mehmet Mümtaz Tuzcu”-Günümüz Şairlerinden Şiir Çözümlemeleri (2004), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).