Şair (D. 1966, Kahramanmaraş - Ö. 12 Eylül 2019, Kahramanmaraş). Yüksek öğrenimini Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi İktisat Bölümünde tamamladı. 1986 yılından itibaren devlet memuru olarak çalıştı.
Mehmet
Gemci, yakalandığı hastalıktan kurtulamayarak 12 Eylül 2019 günü Kahramanmaraş’ta vefat etti.
İlk şiirleri Kahramanmaraş’ta çıkan gazetelerin sanat sayfasında
yayımlandı. Şiir ve yazıları daha sonra İkindi Yazıları, Kayıtlar,
Edebiyat Ortamı, Hece gibi sanat-edebiyat dergilerinde yayımlandı.
1995-2000 tarihleri arasında Yalnız Ardıç dergisini çıkardı ve
yönetti. Şiirlerini “Yanlış Parantez” adlı bir kitapta toplayıp
yayımladı.
Mehmet Gemci İçin Ne Dediler?
“Mehmet Gemci bu noktada şiiriyle
ayrı bir yerde duruyor. Olup bitenler karşısında söyleyecekleri vardır.
Aydınlık bir zihin ve yürek ile yazıyor şiirini. Şiirlerinde bu açılımı,
duyarlılığı görmekteyiz. (…) Mehmet Gemci’nin şiirlerinde
Maraş’ın özel bir yeri var. Şehir insanıyla, havasıyla, suyuyla, kültürüyle
şiire yansımış.” (Murat Soyak)
KAYNAKÇA: Mehmet Soyak / Yanlış Parantez’e Dair (Edebiyatevi, 14.5.2006), İhsan
Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları
Ansiklopedisi (2006, 2007), Ramazan Avcı / Kahramanmaraşlı Şairler Antolojisi
(2008).
Ahır dağı eteklerinden
binlerce yıldır
yalnızlığının sırrını döküyor
orada Yalnızardıç
hâlâ mütevekkil
şehirdeki tuhaf insanlara,
uzun beton yapılara bakıyor
orada Yalnızardıç
hâlâ mütevekkil
ıpıl ıpıl bir kar yağıyor
sokaklarına Maraş’m
sen yoksun mavi gözlü çocuk
yarım kalan Mona Roza da
şimdi Pmarbaşı’nda derin bir keder
Kanlıdere’den soluklanan rüzgâr
Deliklitaş’ta
çocukluğumuzun şarkısını söyler
Kümbet geçit vermez bir küheylandır
bağrına sıkılan kurşunlara aldırmaz
Tekke huysuz tay gibi kişner yamaçta
yükselir bir Mevlevi ezgi
Kapalıçarşı'dan, Taşhan'dan...
Ahır dağı eteklerinden
binlerce yıldır
yalnızlığının sırrını döküyor
orada Yalnızardıç
hâlâ mütevekkil
şehirdeki tuhaf insanlara,
uzun beton yapılara bakıyor
orada Yalnızardıç
hâlâ mütevekkil
“Yanlış Parantez” (2005)