Şair. 15 Ocak 1960, Sinekçi köyü / Biga / Çanakkale doğumlu.
Sinekçi Köyü İlkokulu (1972), Biga İmam Hatip Lisesi (1979), Uludağ
Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi (1993) mezunu. Kısa bir süre çeşitli işlerde
çalıştıktan sonra Bursa Marmara gazetesinin yazı işleri müdürlüğünün
(1993-94) ardından Trabzon, Yozgat ve İstanbul’da öğretmenlik yaptı. Türkiye
Yazarlar Birliği üyesidir.
Yokluğun Bize Çok Kahır Efendim adlı ilk şiiri Yeni Devir gazetesinde (Ocak 1982)
yer almıştı. Sonraki ürünlerini Yedi İklim, Merdiven, Kayıtlar, Edebiyat
Ortamı, Düş Çınarı, Bursa Sanat Edebiyat, Kelime, Albatros, Kayıtlar, İpek
Dili, Aşiyan, Yönelişler, Dergâh, Lika (yayın kurulu üyesi), Mavera,
Hece, Ünlem, Kırağı, Ünlem, İkindi Yazıları dergilerinde yayımladı. 1984
yılında Melekler ve Çocuklar adlı şiiriyle Türkiye gazetesinin
açtığı şiir yarışmasında ikincilik ödülünü kazandı.
“Bu kitapta yer alan bu sessiz, bu uslu şiirlerin çoğunun okul
kitaplarına girebilecek nitelikler taşıdığını düşünüyorum. Şu nitelikleri
dolayısıyla ve örneğin ‘Suya Övgü’ şiirinde yer alan şu istiareler cihetiyle:
‘Su her şeydir/ İki taş arasında’, ‘Kuyuda şeyhin yüzüğü/ Yüzükte eriyen hüznü
Galib’in ...’, ‘Ben suyu bilirim/ Musa’nın beşiğini de!...’, ‘Ey Fuzuli, ey
suyun piri/ Seni de unutmadık bu şiirde.’
“Burada, öğrencinin tarihsel/ kültürel birikimini zenginleştirecek
bir dolu soru vardır: Su niçin her şeydir? Kuyudaki yüzükle şair ve şeyh olan
Galip arasında ne gibi bir ilinti vardır? Su ile Musa’nın beşiği arasında şair
nasıl ve niçin ilgi kurmaktadır? Fuzuli’ye niçin suyun piri denmiştir ve niçin
bu şiirde o da unutulmamıştır?
“Kitap, bu tür şiirler yönünden de zengin bir malzeme taşıyor ve
dikkat edilmesini talep ediyor.” (Rasim Özdenören)
ESERLERİ (Şiir):
Artık Kuşlarını Uçur (1988), Hayal Defteri (1997), Son Günün Şiiri (1997),
Nisan Çobanı (2002), Ateşte Yıkanmış
Atlar (2017).
KAYNAKÇA: İhsan Işık / Yazarlar Sözlüğü (1990, 1998) - Türkiye
Yazarlar Ansiklopedisi (2001, 2004) – Encyclopedia of Turkish Authors (2005) -
Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi
(2006, gen. 2. bas. 2007) - Ünlü Edebiyatçılar (Türkiye Ünlüleri Ansiklopedisi,
C. 4, 2013) - Encyclopedia of Turkey’s Famous People (2013), Müştehir Karakaya
/ Artık Kuşlarını Uçur (Dokunmadan Geçemediğim, 1990), Mehmet Kahraman / ‘Son
Günün Şiiri’ Üstüne (Hece dergisi, sayı: 30, Haziran 1999), Yusuf Ziya Güleç /
Sade Söyleyişin Şiiri: Adem Turan Şiiri (Millî Gazete, 12.3.2002), Nazir Akalın
/ Adem Turan’ın “Sessizlikler”i (Şairin Eldivenleri, 2003), Rasim Özdenören /
Yenişafak (3.8.2003), Nurettin Durman / Şair Nereye Gidiyor? Adem Turan’ın
Şiirleri (Vakit, 23.1.2004).
Kısacık bir tarihim ben
Henüz defterim tertemiz
Uzuyor beni çevreleyen zaman
Uzuyor her an daha derine
Nerede başlar zaman ve nerede biter?
Melekler hangi derinlikte gizlenir?
Başladığım bu hayat, dinlediğim sesler
Nereye götürür beni, hangi tarihe?
Ben bu sesleri dinlerim hep, bu tıkırtıları
Bu açılıp kapanmasını kapıların, saatin tiktaklarını
Şuradan bir karınca geçer telaşla, ona bakarım
Hayallerimin aynasına bakarım, aynadaki dünyaya..
/sonra girerim oraya ve orada yaşarım
da kimseler bilmez bunu hayâllerimin
gezginiyim çünkü ben ve geçerim hayâl
odalardan gecelerden hayal
şehirlerden sonsuz bir
ırmağa girer gibi
kapılarak büyüsüne
akıp giden zamanın../
Ah işte kısacık bir tarihim ben
Candan kopmuş bir canım
Durduğum bu yer, dondurduğum saat
Bildiğim söz ve annemin tılsımları
Karışıyor kısacık tarihime
Kaybolurken aynadaki dünya
(Hayal Defteri,
1997)
Cam kırılır, üçe bölünür; gelince
Akdenizli simyacılar külleriyle: üç
Yitik nokta, üç harab ömr
Gibi üç yaralı aşk...
Nerede yıllar önce
Gökyüzünde başlayan söylencemiz?
Çocuklar ve karanfil yüklü
Heybemiz?.. ah, dağıldı ve çözüldü
Herşey;tar u mâr oldu sevdamız.
Şehir ve ahali
Ve şehrin savcısı gelip
Oturdular kanımızın üstüne...
Ey Mansur, ey aşk yolunun pîri!
Şimdi, nedir çevreleyen bizi?
Işığın ve kristalin içinde!
Cam kırılınca
Dağılır büyüsü gecenin;
Aşk dağılır ve biter
Bitmez denilen masal!
Yaşlı gezgince uzanır
Ve rehnolur toprağa:
Bir yanında Şehrâzât
Bir yanında İstanbul...
(Son Günün Şiiri, 1997)