Halk şairi (D. 1898, Tonus bucağı /
Şarkışla / Sivas - Ö. 12 Mart 1976,
Ankara). Asıl adı Hacı Bektaş Coşkun’dur. Çocukluğunda, geleneği sürdüren
âşıkları dinleyerek kendi kendisini yetiştirdi. Varlıklı bir aileye mensupken
küçük yaşlarda yetim kalınca çobanlık, bir süre köyünde müezzinlik yaptı.
Dayısının kızı beşik kertmesi Keklik Emine’ye
âşık oldu. Keklik Emine, fakir ve yetim olması sebebiyle Talibî’ye verilmedi,
babasının yeğeniyle evlendirildi. Bundan sonra Talibî, Emine üzerine söylediği
deyişlerinin çokluğu sebebiyle Keklik Emine ile birlikte anılmaya başladı. Daha
sonra hayatını Anadolu’yu dolaşıp halk şairleri geleneğinden farklı olarak saz
çalmaksızın şiir söyleyip, şiir kitapları satarak kazandı. Gezginci âşıklık
geleneğinin son güçlü simalarındandır.
ESERLERİ:
Ankara Destanı (1938), Büyük Ölüm Acısı (1939), Zelzele-Seylap
Destanı (1943), Trakya Destanı (1944), Felek Yarası (1945), Seher
Yeli Gibi (1946), Çukurova Sesleniyor (1950), Samsun Destanı
(1953), Kore Harbi Şehitlerinin Destanı (1953), Trabzon’da Coşan
Gönül (1957), Kahraman Türk Ordularının Zaferleri (1958), İnkılap
Gecesi (1961), Kıbrıs Destanı (1974), Talibi Coşkun ve Keklik
Emine (tsz).
HAKKINDA: Sırrı Yalçın / Halk Şairi Talibi
Coşkun’un Hayatı ve Şiirleri (1936), Ahmet Edip Uysal / Sivaslı Halk Ozanı
Talibî Coşkun Seçmeler (1973), Âşık Talibî Coşkun Özel Sayısı (Sivas Folkloru
Dergisi, Ağustos 1976, sayı: 43), Behçet Necatigil / Edebiyatımızda İsimler
Sözlüğü (18. bas. 1999), Birsen Pekçolak – Zeki Büyüktanır / Homeros’tan
Günümüze Anadolu Destanları (2002), Alim Yıldız / Sivaslı Şairler Antolojisi
(2003).