Şair (D. 1909, Antalya - Ö. 23 Ocak 1974, Ankara). Konya Lisesi (1928), Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi (1931) mezunu. Anadolu’nun çeşitli il ve ilçelerinde savcılık, yargıçlık ve Adalet Bakanlığı müfettişliği yaptı. 1963’te getirildiği Yargıtay ve Yüksek Hakimler Kurulu üyesi iken öldü. Mezarı Antalya’dadır.
Yazı ve şiirleri 1929’dan itibaren Konya’da Babalık
gazetesi ile Hayat, Servet-i Fünûn - Uyanış, Varlık dergilerinde yer
aldı.
Hamit Macit İçin Ne Dediler?
Mehmet Kaplan, onun “Cahit Sıtkı - Ziya Osman Saba havasında
tatlı yumuşak tonlu, sevgi ile dolu şiirler yazdığını” söyler.
***
“Yurt güzellikleri, tarih gururu, aşk, sevinç ve üzüntüleri
üzerine yazdı, genel olarak heceyi ve koşma şeklini, bazan da aruzu, soneyi ve
başka nazım şekillerini kullandı.” (Behçet Necatigil).
ESERLERİ:
Sulh ve Diğer Şiirler (1944), İyilik (1956), Bütün Şiirleri (2014).
KAYNAKÇA: TDE Ansiklopedisi (c. 7, 1976-98), Atilla Özkırımlı /
Türk Edebiyatı Ansiklopedisi (1982), İhsan Işık / Yazarlar Sözlüğü (1990, 1998)
- Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi (2001, 2004) - Resimli ve Metin Örnekli
Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2006, gen. 2. bas.
2007), Behçet Necatigil / Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü (18. bas. 1999),
Şükran Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (gen. 6. bas. 1999), TBE
Ansiklopedisi (2001), Veysel Gültaş / Kadı Burhaneddin’den Günümüze Hukukçu
Şairler Antolojisi (2003), Mehmet Kaplan / Şiir Tahlilleri 2 (25. bas. 2005), İbrahim Oluklu (Bilgi teyidi,ek
bilgi, 29.07.2020).
Sebtest berecerîdei âlem devamı mâ! Şirazlı Hafız
Sen
tatlandırırsın suyu, ekmeği;
Seninle
birlikte yaşamak iyi,
Seni
gördüğümce dünya güzeldir;
Iztırap sen
varsın diye çekilir;
Yüzünde iyilik, çevrende huzur
Maddeleşir,
dokunulur, duyulur.
Zorluklara
karşı yalnız değilim
En
yakınım, öz tanışım, sevgilim.
Hep aynı olsa
da daima yeni,
Dinlemek
isterim kalp hikâyeni,
Bazı
aldırmadan, bazı sitemle
Nasıl
kırdığımı kalbini, söyle
Anlat
birer birer uykularını
Dağıtan
karışık duygularını;
Sevindiğin
zaman artar sevincim,
Ağlarsan
daha çok ferahlar içim.
Kıskan
beni, darıl öfkelen bana
Ve
sana aşkımı söylerken bana
Yüz
çevir yahut da kaşlarını çat, Sonra bir dağınık gül gibi uzat Beyaz ellerinde affedişini. Göstermeden gözlerinin içini
Seni
sevmiyorum, sevmedim ki de Ebedîlik sırrı vardır sevgide
Gerçi
gönül azap çeker bunalır Dünya
defterinde adımız kalır.