Mecdut Mansuroğlu

Dilci (D. 4 Eylül 1910, İzmir – Ö. 27 Ağustos 1960, İstanbul). Babasının Mütareke’den sonra İngilizlerin elinden Rodos’a kaçması dolayısıyla ilköğrenimini Rodos’ta ve İzmir’de, ortaöğrenimini İzmir Amerikan Kolejinde tamamladı (1931). İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünü (1936) bitirdi. Aynı yıl doktora yapmak üzere devlet bursuyla Almanya’ya gönderildi. Leipzig ve Berlin üniversitelerinde okudu (1936-39). Annemarie von Gabain’in derslerini takip etti. İkinci Dünya Savaşı’nın başlamasıyla doktorasını tamamlayamadan yurda döndü. İÜ Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümüne asistan olarak tayin edildi ve Reşit Rahmeti Arat’ın yanında çalışmaya başladı (1940). Türkiyat Enstitüsü ile İslâm Ansiklopedisi’nin çalışmalarına katıldı. 1945’te doktor, 1949’da doçent oldu. Bu sırada yaklaşık bir yıl Maarif Vekâleti Yüksek Tahsil Umum Müdürlüğünde şube müdürü olarak görev yaptı. 1960 yılında profesörlüğe yükseltildi, ancak kadrosunun onaylanmasından bir gün sonra öldü. Mansuroğlu, Türkiye Türkolojisinin Ragıp Hulusi Özden, Ahmet Caferoğlu ve Reşit Rahmeti Arat kuşağından sonra gelen en güçlü temsilcilerindendi.

ESERLERİ (Araştırma-İnceleme):

Anadolu Türkçesi (13. Asır) Dehhâni ve Manzumeleri (1947), Ahmed Fakih Çarhnâme (1956), Sultan Veled’in Türkçe Manzumeleri (1958).

KAYNAK: Faruk Kadri Timurtaş / Ölümünün 5. Yıldönümünde Prof. Dr. Mecdut Mansuroğlu (Türk Kültürü, c. 3, s. 857-863, 1965), Mustafa Kutlu / Mansuroğlu, Mecdur (TDE Ansiklopedisi, c. 6, s. 140-141, 1962), Hayati Develi / TDV İslâm Ansiklopedisi (c. 28, s. 18, 2003), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).