Mutasavvıf,
şair (D. 1591/92, Eğridere - Ö. 1655, İstanbul). Bayramî-Melâmî ve Halvetî
şeyhlerindendir. Hakîkîzâde Osman Efendi’nin halifesi (vekil) olmakla birlikte
Abdülahad Nûrî ve Aziz Mahmûd Hüdâyî ile de yakın ilişki içinde oldu.
Kaynaklarda Bayramî Melâmîlerinden Tıptıp Şah Ali’den de hilafet aldığı
söylenir. Ünlü sûfî Gaybî onun sohbetlerine katıldı ve bu sohbetlerde
dinlediklerini Sohbetnâme adlı bir eserde topladı. Aksaray’daki
dergâhına gömüldü.
ESERLERİ:
Dîvân,
Dil-i Dânâ, Müfîd ü Muhtasar
(Hzl. Bilal Kemikli, 2003), Tasavvufnâme (Vahdetnâme), Usûl-i
Muhakkikîn, Vâridât-ı İbrahim.
KAYNAK:
Bursalı Mehmed Tahir / Osmanlı Müellifleri I (1972), Bilal Kemikli (Müfîd ü
Muhtasar neşri, 2003), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli
Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
