Devlet adamı, yazar, çevirmen (D. 1874, İstanbul
- Ö. ?). Nazırlıklarda bulunmuş, ilmî eserleri ve tercümeleri ile de tanınmış
son Osmanlı vezirlerindendir. Balıkesir eşrafından Karesi Mutasarrıfı Şerif
Paşa'nın torunu ve Zor Mutasarrıfı Ahmet Şükrü Paşa'nın oğludur. Mülkiye'den
1894’te birincilikle mezun oldu. Dâhiliye Mektupçu Kaleminden devlet hizmetine
başlamış, bir süre Mülkiye Mektebi ve Darülmuallimin'de
belâgat ve kitabet dersleri okutmuştur. Dâhiliyede (İçişleri Bakanlığı) müdür muavini
iken Sultan Abdülâziz’in küçük kızı Emine Sultanla evlendikten sonra Şûrayı Devlet
Âzası olmuş ve Vezir rütbesi almıştır. 1910’da Şûrayı Devlet Mülkiye ve Maliye
Daireleri Reisliklerinde, daha sonra İstanbul Valiliğinde, Maarif, Nafıa ve
Dâhiliye Nazırlıkları ile Şûrayı Devlet Reisliğinde bulundu.
Arapçadan
tercüme ettiği “İbni Batuta Seyahatnamesi”
ile Fransızcadan tercüme ettiği Makyavel’in “Prens – Hükümdar” adlı eseri basılmıştır. Başka eserler ve
tercümeler de meydana getirmişse de yayımlanmamıştır. Saray damatlarından
olduğu için sık sık yurt dışına çıkmış gitmişti. İrfan sahibi değerli bir adamı
olarak tanınmıştır.
KAYNAK: İbrahim Alâeddin Gövsa /
Türk Meşhurları (1946), İhsan Işık / Resimli ve Metin
Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (C. 12, 2015).