Divan
şairi (D. 1592, Edirne – Ö. 1645). Asıl adı Mehmed Şerif’tir. Medrese öğrenimi
gördü. Kadılık ve müderrislik görevlerinde bulundu. IV. Murad’ın nedimliğini
(sohbet arkadaşlığı) yaptı. Kasidelerinde Nef’î’nin etkisi görülmektedir. Gazel
türünde yazdığı şiirleriyle, başta çağdaşı Şeyhülislâm Yahya olmak üzere birçok
Dîvân şairini etkiledi. Dîvân’ı eski harflerle bastırıldı.
KAYNAKÇA: Hasan Ali Kasır / Sabri Mehmed Şerif Dîvânı, İhsan
Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları
Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
1
Berk-i emel sûz-i mey aşk-ı Hudâdır bana
‘Aşk-ı Hudâ mâye-i sûr u safâdır bana
Ceyb-i dü-çeşmim olur nakd-i nedâmetle pür
Girye-i mestâne ki mâye-fezâdır bana
Şimdi reh-i aşkta şöyle zebûnum ki ben
Pembe-i dâğ-ı heves bâr-ı belâdır bana
Şûre-zemîn-i riyâ kec-revişân semtidir
Bâdiye-i arzû deşt-i hevâdır bana
Çekmedim el Sabriyâ dâmen-i ‘ardan
Şâh-ı muhabbet ‘itâb etse sezâdır bana
2
Eşk ile eyledim vuzû erdi dem-i sabâh-ı aşk
Cân gözün açtı na’ra-i hayye ‘alel-felâh-ı aşk
Âh-ı demâ-dem edegör sâhil-i vasl ise murâd
Menzil alır mı fülk-i dil esmeyicek riyâh-ı aşk
Hançeri çekse bir elif sîneme yazılır gönül
Olur o şerha ‘âşıka mâye-i inşirâh-ı aşk
Meygede-i fenâda yok kimsede neşve-i cünûn
Kaysa sunuldu gibi hep şîşesi ile râh-ı aşk
Lâzım olursa akla çok şu’le-i bâdeden kılıç
Hâsılı bu ki Sabriyâ elde gerek silâh-ı aşk
