Mutasavvıf-şair. (D. 1650, Üsküdar / İstanbul – Ö. 1717,
Toygartepesi / Üsküdar). Halvetî-Şabânî şeyhlerindendir. Karabaş Velî’nin
halifelerindendir. Şeyhi tarafından Mudurnu’ya gönderildi ve orada Sun’ullah
Efendi Zaviyesinde eğitim ve irşatla (Hak yolunu gösterme) meşgul oldu. Oradan
Üsküdar’a döndü ve Doğancılar Süleyman Paşa Camiinde ders verdi. Bir arsa satın
alarak Cami ve dergâh yaptırdı ve oraya yerleşti. 1714’te Kastamonu’ya sürgüne
gönderildi. 1718’e kadar sürgünde kaldı. Mezarı, Üsküdar Doğancılar’daki
dergâhındadır.
ESERLERİ:
Dîvân-ı İlâhiyât (yay. haz. Kemal Edip Kürkçüoğlu), Tefsîr-i Şerîf (10
cüz), Risâletü’r-Rüştiye, Risâletü’l-Fahriye, Risâletü’l-Velediye,
Şuabü’l-Îmân, Şerhu Gazel-i Mısrî Niyâzî, Mecmûatü’l-Ehâdîs.
KAYNAK: Bursalı Mehmed Tahir / Osmanlı
Müellifleri I (1972), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli
Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
