Coşkun Karabulut

Şair

Doğum
Eğitim
Hacettepe Üniversitesi Sosyoloji Bölümü

Şair ve yazar. 1956, Sarıkamış / Kars doğumlu. İlk ve ortaöğrenimini Sarıkamış’ta tamamladı. Hacettepe Üniversitesi Sosyoloji Bölümü (1980) mezunu. Mersin, Adana, Fethiye ve Kuşadası’nda çeşitli bankalarda yöneticilik ve müdürlük yaparak emekliye ayrıldı. Emekli olduktan sonra bir süre Fethiye’de (Muğla) otel işletti. 2005-2014 yılları arasında Ölüdeniz (Fethiye / Muğla) Belediyesinde Sanatevi Müdürü olarak çalıştı, Ölüdeniz’i bir sanat beldesi yapmak için gayret gösterdi. Evli ve 3 çocuk babasıdır.

İlk şiiri, Mersin’de yayımlanan Senfoni dergisinde çıktı. Daha sonra şiirleri Şiir Defteri, Maki, İlkyaz, Tını, Lacivert, Aykırı Sanat, Söylem, İzmir İzmir, Edebiyat Güncesi, Afrodisyas Sanat, Turunç, Adana Çağdaş Yaşam, Karabük Tay ve Yaşam Sanat dergilerinde, yazıları ise Yeni Adana gazetesinde yayımlandı. Garip şiiri anlayışı doğrultusunda yazdığı ve espriye dayanan şiirleriyle dikkat çekti.

Vedat Yazıcı onun şiirleri için şöyle diyor:

Şiire gülmece serpiştirmeyi başarıyor karabulut. Doğa güzelliklerinin ancak insanla bütünleştiğinde var olabileceğini belirttiği ‘doğaya’ sevimli sıcak bakışlar gönderip insan varlığının dönüşümünü işliyor.”

Doğayı, yaşamı, bireyi, sıcak dizeleriyle kucaklayıp gülmece öğeleriyle sarmalayan Coşkun Karabulut kitabında şiir çilesi içinde bulunduğunu belgeliyor, yeni açılımlara gideceğini muştuluyor.”

ESERLERİ: 

ŞİİR: Taramak Gökyüzünü (1993), Bizim Olan Ne Var ki (1996), Aklımda Sen (2002), Çizgi (2007), Beni Zamansız Bırak (2010), Pılı Pırtı Şiirler (2012).

DENEME: Sözcükler de Ölür (2009), Kolay Görünen Zor: Şiir (2012), Söz Yalanı Sevmez (2017).

KAYNAKÇA: Vedat Yazıcı / Sözümüz Şairlerden Şiirlerden (1997), Ünal Şöhret Dirlik / Şiirlerde Fethiye (Antoloji, 2006, s. 83), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2007, 2009).  

(B)OYUNCU

Böyle bükük bırakıp gittiğin boynumu

El alem dik görsün  diye bir ömür

Kaç ömür  tükettim biliyor musun

Biriktirdiğim vazgeçmelerimden

Yeni bir boyun yaratmak için

ÇİZGİ

herkesin bir tavrı var yaşamda
kendi doğru çizgisinde
akıp gider yaşamı

 gülmek bir çizgi
ağlamak eğri çizgi
sevda yükselen
nefret alçalan çizgi

nazlı nazlı yürümek
ne güzel çizgi
kavuşmak sevgiliye
kesişen çizgi

okumak, incelmek hassas bir çizgi
vurdum-duymaz olmak;
o da bir çizgi

bir çizgiler demetidir yaşamak
ölüm: hepsinin üstüne bir çizgi 

DEĞİŞİKLİK

ağlaya geldim dünyaya
ağlata ağlata gidiyorum
işe bak

bir dahaki sefere
güle güle geleceğim

ve siz kırılacaksınız gülmekten
gidişime 

DİYABETİK ŞİİR

götürürse

bu şeker götürecek beni

hey gidi yalan dünya

ben giderim

t/adım kalır

HARAKİRİ PARAKİRİ

Japonlarda adettir
yolsuzluktan yakalanan
canına kıyar utancından
yaparak harakiri

bizde adet tam tersi
onur gurur haysiyet
utanmak şöyle dursun
"yarabbi şükür" diyorlar
yağdıkça parakiri 

KADININ ADI VAR

kadının adı yok
diyenlere inanmam

zira
her nereye gittiysem
anamın adını sordular
hep

>

KAPUT BEZİ

eskiden beri
ölülere kefen için kullanılan kaput bezine
“amerikan bezi” denir
 benim ülkemde

halkımın öngörüsüne
şapka çıkarıyorum 

TERCİH

ikisinin de ölmesine
gönlüm razı gelmez
elbette

ama 
ölümlerden ölüm beğen
derlerse

horoz ölüp
gözü çöplükte
kalacağına

atın ölümü
arpadan olsun
derim.

TERSPEKTİF

ben buradayım
sen orada
burada olduğum için
ben buralı oluyorum
sen orada olduğun halde
hiç oralı olmuyorsun 

İLGİLİ BİYOGRAFİLER

Devamını Gör