Dilci (D. 1880, İstanbul - Ö. 1954). İstanbul
Tıp Fakültesini bitirdikten sonra gönderildiği (1908) Almanya Giessen
Üniversitesinde uzmanlık eğitimi gördü. Dönüşünde İstanbul Tıp Fakültesinde
öğretim üyesi olarak çalıştı. Profesörlüğe yükseldi. Onbeş yıl kadar morg
müdürlüğü yaptı.
Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya
Fakültesinde Türk dili okutmanı olarak dersler verdi (1935-40). Türk Dil Kurumu
çalışmalarına katıldı. Atatürk tarafından kendisine Dilemre soyadı verildi.
Erzurum (1935-39), Rize (1939-43) milletvekili olarak TBMM’de bulundu.
BAŞLICA ESERLERİ:
Hususi Marazi Teşrih (1928), Uykusuzluk ve Tedavisi (1928),
Hint-Avrupa Ekleri ve Türkçe (1935), Güneş Dil Kuramı (1936), Türk-Kelt
Sorunu (1936), Dil Coğrafyası (1937), Genel Dil Bilgisi (2
cilt, 1939, 1942), Hekimlik Dili Terimleri (1945), Dil Devrimi İçin
(1949), Dil Devrimi ve Zorlama Üzerine (1952).
HAKKINDA: Şükran Kurdakul / Şairler ve
Yazarlar Sözlüğü (gen. 6. bas. 1999).
