Yazar (D. 6 Haziran 1887, Kudüs - Ö. 15
Haziran 1966, İstanbul). Girit Kandiyeli olan Saniye Hanım ile mutasarrıf
Mustafa Esat Bey’in oğludur. Ressam Fahrünnisa Zeid’in ikinci eşi, ressam Nejat
Devrim ile tiyatro sanatçısı Şirin Devrim’in babasıdır. Babasının görevi
nedeniyle çocukluğu Kudüs, Konya ve Hanya’da geçti. Galatasaray Sultanisi
(1906) mezunu. İstanbul ve Paris’te bir süre hukuk öğrenimi gördü. İstanbul
Reji İdaresinde memurluk, genel sekreterlik, direktörlük (1906-25), bazı yabancı
bankalarda mali müşavirlik, yönetim kurulu üyeliği (1925-40), Harp Akademisinde
Fransızca hocalığı (1942), Anadolu Ajansı müdürlüğü (1941-48) yaptı, buradan
emekli oldu. Zincirlikuyu mezarlığına gömülüdür.
Yazı hayatına Çocuklara Mahsus Gazete
ve Mecmua-i Edebiye’de (1902) yayımlanan şiirlerle başladı. Fecr-i Ati
topluluğu edebiyatçıları arasında yer alan
İzzet Melih, daha çok yurtdışında ilgi gördü. Paris’te Les Annales Politigue
Literör dergisinin açtığı bir yazı yarışmasında L’Ennui (Can Sıkıntısı) adlı
öyküsü ile ikincilik kazanmıştı (1905). Henry Metaille üzerine Fransızca bir
etüdü ve Fransız dilindeki çalışmaları nedeniyle kendisine Paris Edebiyat
Fakültesince edebiyat doktorluğu verildi (1938) ve Paris Yazarlar Birliği üyeliğine
seçildi (1957).
ESERLERİ:
OYUN: Leylâ (Fransızca,
1912).
ROMAN: Tezad (1915),
Sermed (1918, Fransızcası Pierre Loti’nin önsözüyle, 1919).
DİĞER ESERLERİ: Hüzün
ve Tebessüm (mensur şiirler ve hikâyeler, 1922), Henry Bataille (Fransızca
inceleme, 1924), Her Güzelliğe Âşık (hikâye ve gezi notları, 1938).
HAKKINDA: Mehmet Behçet Yazar / Edebiyatçılar
Alemi - Edebiyatımızın Unutulan Simaları (yay. haz. Mustafa Everdi, 1999),
Behçet Necatigil / Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü (18. bas. 1999), Şükran
Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (gen. 6. bas. 1999), TBE Ansiklopedisi
(2001).
