İbrahim İspir

Eğitimci, Yazar, Şair

Doğum
Eğitim
Gazi Üniversitesi Eğitim Bölümü

Eğitimci, şair ve yazar. 1938, Rize doğumlu. Rize Öğretmen Okulunu ve Gazi Eğitim Enstitüsü (Gazi Üniversitesi) Eğitim Bölümünü bitirdi. Yurdumuzun pek çok yerinde, istekli ya da isteği dışında öğretmenlik ve yöneticilik yaparak emekliye ayrıldı. TÖS, İLK-SEN ve TÖB-DER gibi öğretmen örgütlerinde kurucu üyelik yaptı, yönetici olarak görevler üstlendi.

İbrahim İspir’in ilk şiiri Mart 1964’te Çağrı dergisinde yayımlandı. Daha sonra sırasıyla; TÖS, İLK-SEN ve Ulus gazeteleri ile Defne, Ferahi, Güney, Toplum, Yeni Toplum, Su, Ilgaz, İmece, Güney, Damar, Varlık, İnsancıl, Değirmen, Nikbinlik, Agora, Abc, Ardıçkuşu, Deliler Teknesi, Sincan İstasyonu gibi birçok edebiyat dergisinde şiirleri yayımlandı. Ayrıca Yeni Halkçı ve Ulus gazetelerinde çocuk sayfaları düzenledi. Armağan Çocuk adıyla aylık bir gazete çıkardı. Ulusal bayramlar üzerine yazılan şiirlerin derlendiği, ulusal bayramları anlatan ve bayramlarla ilgili konuşmaların örneklendiği öğretmen el kitabı niteliğinde yaptığı çalışmalar Milli Eğitim Bakanlığı (MEB) tarafından örnek çalışma olarak okullara önerildi. Muhtarlığına seçildiği Ankara’nın Çankaya ilçesine bağlı Seyranbağları Mahallesi’nde ilk kez bir kütüphane kurdu.

“Çoğunluğu kısa kısa şiirsel espriler olan İbrahim İspir’in şiirleri çerez yer gibi, çekirdek çitler gibi ve küçük tatlar alınarak okunuyor. Okurken kimi kez gülümsüyor insan, kimi kez düşünüyor söyleneni sezinleyip kavramak, şiirin tadına varmak için. Şiir dünden bugüne sesin ve sözün gölgesi gibi algılanmış da olabilir, bu algılayışı yabana atmamak gerekir. Ama değil mi ki şiir, her zaman dilin gizil gücü olarak yeşerip serpilerek gölgesinde serinletmiştir bizi. Cevat Çapan’ın deyişiyle ‘insana en yakışan ses’ olan şiir, altörgesindeki büyüsel / metaforik gizemli havaya bürünerek niçin ‘sesin gölgesi’ olarak da görünmesin ki bize? Ama ben yine de şiiri ‘sesin gölgesi’nden çok ‘sözün büyüsü’ olarak görmekten yanayım!..” (Hüseyin Atabaş)

ESERLERİ:

ŞİİR: Uykun Kalır (2007), Sesin Gölgesi (2008), Sözün İzi (2008).

DERLEME: Ulusal Bayramlarımız (1975)

İNCELEME: Rize İli Yakın Çevresi İncelemeleri (1969)

HAKKINDA: Uykun Kalır (Ocak 2007), Hüseyin Atabaş / İbrahim İspir (Deliler Teknesi, Mayıs-Haziran 2007) – Şiir ‘Sesin Gölgesi’ mi? (Hayal, Ekim-Kasım-Aralık 2008), Abdülkadir Budak / Şair İlk Kitabını Ne Zaman Çıkarmalı (Kitap-lık, Eylül 2007), Umut Yaşar Abat / Sesin Gölgesinde Uykun Kalır (Patika, Ekim-Kasım-Aralı 2008).

KORU BENİ

kaşlarım öylesine yaşlandı

çöktü göz uçları içime

tanrı elimden tutardı çocukken

uzak kaldık neden ki

 

yollar tekin değil

gündüzden kararır ağaçlar

sular akmaz

ışık kör olur yüzünde

beni karanlıktan koru

 

bahçelerden toplanan gül

yanağında açar her gece

 

sabah en güzel zamandır

güneş kollarımda sayıklar

yaşarken koru beni tanrı, ölsün

içimdeki böcekler, ben üşüdüm

dünya ısınıyor bende

 

benden çıkan güneşi gördün

elleri buz

 

gözlerin seyrinde, yüzümde gölgen

bir rüya sessizliği

bozar ay ışığı beni de

tanrıyı üşütür gökyüzü ayazı

 

 (Uykun Kalır, 2007)

İLGİLİ BİYOGRAFİLER

Devamını Gör