Kıbrıslı Türk Eğitimci Şair (D. 29 Ocak 1927, Lefke / Kıbrıs – Ö. 28 Nisan 2018, Lefkoşa / Kıbrıs). Bazı kaynaklarda adı Rukiye Mine Balman olarak geçmektedir. Viktorya Kız Lisesi’yle Kız Öğretmen Kolejini bitirdi. 1946’dan 1985’e dek uzun yıllar ilkokul öğretmenliği yaptı. 1935 yılında emekli oldu.
Şiirleri,
1941’den itibaren; Söz, Hür Söz, Halkın Sesi, İstiklal ve Bozkurt gazeteleriyle
Yedigün, Ocak, Yeşilada gibi dergilerde yayımlandı. Sanat hayatında Yedigün
dergisi ve Nihat Sami Banarlı’nın önemli yeri vardır. Şiirlerini daha çok hece
ölçüsüyle yazdı. Serbest şiirler de yazdı. Yahya Kemal, Ahmet Haşim, Necip
Fazıl Kısakürek gibi şairlerden etkilendi. Şiirlerini 1952’de yayımladığı
Yurduma Giden Yollar adlı kitabında topladı.
Hakkında
Şevket Öznur’un Urkiye Mine Balman adlı kitabı 2003’te yayımlanmıştır.2017’de Ali
Nesim Edebiyat Ödüllerinde Öncü Şair ödülüne değer görülmüştü.
Urkiye
Mine Balman, 28 Nisan 2018’de Lefkoşa’da hayatını kaybetti. Cenazesi Lefkoşa
Mezarlığında, eşi emekli eğitim müfettişi Hüseyin Cahit Balman’ın yanına
defnedildi.
KAYNAKÇA:
Zübeyir Yılmaz – Ramazan Okumuş / Kıbrıs Türk Şiiri (1992), Bener Hakkı Hakeri
/ Kültürümüzde Sanatçılar ve Yazarlar İsimler Sözlüğü (2004), Urkiye Mine
Balman hayatını kaybetti (yeniduzen.com, 28 Nisan 2018).
Gömüldükçe sulara hazin gölgeli izler
Rüzgârlarla dalgalar oynaşıyor gitgide
Kudurmuş bir zevk ile köpürdükçe denizler
Sahilde solan sesler benziyor bir mevlide
Ne olurdu dallarla döğüşen şu rüzgârlar
Beni bir yaprak gibi uçurup götürseydi.
İnce, cılız dallara dökülen beyaz karlar
Ne olurdu kalbime serin bir el sürseydi.
Ne olurdu uçup da dağdan dağa yarına
Koynunda çocuk gibi ağlasaydım ey vatan.
Eğer beni çekseydin bir hızla dağlarına
Gelecektim bağrımdan aksa da son damla kan.