
İbrahim Cehdî Efendi
18. Yüzyıl divan şairlerinden (D. 1771, Diyarbekir - Ö. 1808, Diyarbekir). Şiirlerinde Cehdî mahlasını (takma ad) kullanan İbrahim Efendi, Diyarbekir Müftüsü Seyyid Kasım Efendi’nin torunu Süleyman Efendi’nin oğlu, şair ve devlet adamı Said Paşa’nın dedesidir. Servet-i Fünun dönemi şair ve yazarlarından Süleyman Nazif (1870-1927) de onun soyundan gelmektedir.
İbrahim Efendi, babasından ve döneminin tanınmış ilim adamlarından dersler alarak geniş bir bilgiye sahip oldu. Arap ve Acem edebiyatlarına da vakıftı. Değişik kişilerin ve bu arada Muş sancağı ümerâsından (emirler, beyler, seyyidler, şerifler; yüksek rütbeli zabitler) Alâeddin Paşazadelerin divan efendiliğini yaptı. Süleyman Nazif’in verdiği evrakta 1808 (H. 1223) tarihinde Diyarbekir’de öldüğü anlaşılmaktadır.
Torunlarından Süleyman Nazif, Servet-i Fünûn dergisinde ilk şiirlerini İbrahim Cehdi takma adı ile yayımlamıştı. Ailesinden birçok fikir ve sanat adamları yetişmiştir. Şiirlerinden örnekler, Saadettin N. Ergun’un “Türk Şairleri” adlı çalışmasında da yer almıştır. “Mecmua-i Eş’ar” adlı eseri kayıptır.
KAYNAK: İbrahim Alaeddin Gövsa / Türk Meşhurları (1946), Şevket Beysanoğlu / Diyarbakırlı Fikir ve Sanat Adamları (2. Basım 1996), İhsan Işık / Diyarbakır Ansiklopedisi (2013) – Geçmişten Günümüze Diyarbakırlı İlim Adamları Yazarlar ve Sanatçılar (2014) - Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (C. 12, 2015).