Orhan Sarıvelli

Şair (D. 17 Aralık 1905, İkinci Şıhlı (Sarıvelli) / Kazak / Azerbaycan – Ö. 1990). Ortaöğrenimini Kazak Öğretmen Okulunda tamamladıktan sonra Gökçay ilçesinin Karameryem ve Bığır köylerinde öğretmenlik yaptı. Yükseköğrenimini Moskova Devlet Üniversitesinde (1926-29) tamamladı. Azerbaycan’da çeşitli gazete ve dergilerin yanı sıra, okullarda ve resmî devlet dairelerinde memurluk ve idarecilik görevlerinde bulundu.

İlk şiiri “Ayaksıza”, 1928 yılında Genç İşçi gazetesinde yayımlandı. Birçok kez Azerbaycan’ı dış ülkelerde temsil etti. Hakanî ve Puşkin’den tercümeler yaptı. Şiirlerinde daha çok halk şiiri göreneğine bağlı kaldı. Onun kaleminden çıkan koşmalardan çoğu, Azerbaycan âşıklarının dilinden ve telinden düşmedi. Şiirlerinde, onu yetiştiren çevre önemli bir yer tuttu. Eserlerinden bazıları, başta Rusça olmak üzere yabancı dillere çevrildi.

ESERLERİ (Şiir):

Demir Satırlarım (1934), Benövşe (1940), Şârin Hediyyesi (1943), Getir Oğlum Getir (1943), Gençlik Aşkı (1946), Bahar Çiçekleri (1949), Yeni Dünyanın Gapısı (1950), Balaca Dostlar (1955), Mısırlı Gardaşlar (1958), Ömrün Keçen Günleri (1964), Menimle Dünyanı Gezen Mahnılar (1966), Her Kim Yüz İl Yaşamasa (1976), Men Sabaha Gedirem (1979), Bizim Babalar Bizim Neveler (1980).

KAYNAK: Zeynelâbidin Makas / Çağdaş Azerbaycan Şiiri Antolojisi (1992), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas. 2009).