Şair ve yazar. (D. 1835, İsfahan / İran – Ö. 14 Mayıs 1893,
Bursa). İlköğrenimini İsfahan’da yaptı. Tahran’a giderek öğrenimine orada devam
etti. Oradan Bağdat’a geçerek edebiyat ve fıkıh tahsil etti ve tekrar Tahran’a
döndü. Burada yazdığı bir hicviyeden dolayı hakkında sürgün kararı çıkınca Osmanlı Devletine kaçtı ve İstanbul’a gitti.
Galatasaray Lisesinin kuruluş yıllarında burada Farsça ve Arapça öğretmenliği
yaptı. Daha sonra Maarif Nezareti Encümen-i Teftiş ve Muayene (Eğitim Bakanlığı
Teftiş Kurulu) üyeliğine atandı. Bir suikast teşebbüsünden son anda kurtuldu.
Yine Darüşşafaka’nın ilk kuruluşunda Farsça ve Fransızca öğretmeni olarak
görevlendirildi. Yakalandığı sinirsel bir rahatsızlığın tedavisi için gittiği
Bursa’da öldü. Şiirleri çoğunlukla Ahter gazetesinde yayımlandıysa da
kitap olarak basılmadı.
ESERLERİ:
Hat ve Hattâtân, Düstûr-ı Sühan, Debistân-ı Pârisî, Düstûrçe,
Renhümâ-yı Fârisî, Merdümgirîz, Hacı Baba-yı Isfahânî, Mevlid-i Nebevî (manzum), Târîh-i Âl-i Osman.
KAYNAK: İbnülemin Mahmud Kemal İnal / Son
Asır Türk Şairleri (c. II, 2000), İhsan Işık /
Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi
(2. bas., 2009).
