Niyazi Yıldırım Gençosmanoğlu

Şair (D. 1929, Ağın / Elazığ - Ö. 21 Ağustos 1992, İstanbul). İlkokulu Ağın’da bitirdi. Ladik / Akpınar Köy Enstitüsünde başladığı ortaöğrenimini Akçadağ Köy Enstitüsünde tamamladı (1947). Çeşitli okullarda uzun yıllar ilkokul öğretmenliği ve müdürlüğü (1947-64) yaptıktan sonra İlköğretim Müfettişi (1964-66), Millî Eğitim Bakanlığı Şube Müdür Yardımcısı (1967-70), Şube Müdürü (1970-74), Genel Müdür Yardımcısı (1975), Devlet Kitapları Müdürü (1975-77), Türk Musikisi Devlet Konservatuarı Genel Sekreteri (1977-78) olarak görev yaptı. Kendi isteğiyle 1978’de emekli oldu. Emekliliğinden sonra Türk Edebiyatı dergisinde çalıştı (1978).

Şiirleri 1950’den itibaren Orkun, Devlet, Defne, Yeni Fırat (Elazığ), Aras, Türkeli, Türk Edebiyatı dergilerinde yer aldı. Nihal Atsız çizgisinde bir Türk milliyetçiliği anlayışıyla, genellikle İslâm öncesi Türk tarihini konu alan manzum destanlar yazdı.

ESERLERİ:

Bozkurtların Ruhu (1952), Gençosman Destanı (1959), Kürşad İhtilali Destanı (1969), Malazgirt Destanı (1971), Bozkurtların Destanı (1972), Kopuzdan Ezgiler (1973), Salur Kazan Destanı (1974), Boğaç Han Destanı (1977), Destanlarda Uyanmak (1983), Destanlar Burcu (1988), Alperenler Destanı (2002).

HAKKINDA: Mehmet Kaplan / Cumhuriyet Devri Türk Şiiri (1973, s. 552-556), TBE Ansiklopedisi (2001), Birsen Pekçolak - Zeki Büyüktanır / Homeros’tan Günümüze Anadolu Destanları (2002).