Tasavvufçu, şair (D. 1878, İstanbul - Ö. 11
Temmuz 1971). Tam adı Ahmed Midhat Bahârî Beytur. Hüsâmî imzasını da kullandı.
Son dönem Mevlevî büyüklerindendir. Çocukluğu, dedesi Sadiyye şeyhlerinden
Süleyman Efendi’nin yanında geçti. İlk tahsilini Eyüp Darülfeyzi Hamidî
mektebinde yaptı. Bitlis İdadisini bitirdi. Arapça ve Farsça öğrendi.
Medreseden icazet aldı. Eyüp Bahariye Mevlevîhânesi şeyhi Fahreddin Dede’den
Mesnevî okudu ve icazet aldı. Çeşitli memurluklarda bulundu; öğretmenlik ve
banka kâtipliği yaptı. Hazîne-i Fünûn, Mekteb, Resimli Gazete gibi dergi
ve gazetelerde yazıları yayımlandı.
ESERLERİ:
ŞİİR: Mihrâb-ı Aşk (1964).
TASAVVUF-EDEBİYAT: Ravza, Sünbülistan
Şerhi, Güşvâr, Rûh-i Kur’ân’dan Bir Sahîfe-i Nûr, Destegül, Mesnevî Gözüyle
Mevlânâ/Şiirleri, Aşk ve Felsefesi (1965, 2001)
ÇEVİRİ: Leâlî-yi Meânî (İbn-i Kemâl’in
Beyânü’l Vücûd adlı eserinin tercümesi), Risâle-i Sipehsâlâr Tercümesi,
Dîvân-ı Kebîr’den Seçme Şiirler (Mevlânâ’dan, 1969), Münâcât-ı Mevlânâ
(1963), Gülşen-i Tevhîd (Şâhidî’den, 1967, 2002).
KAYNAKÇA: Nuri Şimşekler / Midhat Bahari ve Feridun Nâfiz Uzluk’a Gönderdiği Mektuplar (Selçuk Üniversitesi X. Millî Mevlânâ Kongresi-Tebliğler, 2003), Ayten Lermioğlu / Tasavvuf Âleminden (1974),Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi (c. I, 1976), Büyük Larousse Sözlük ve Ansiklopedisi (c. III, 1995), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2006, 2007).
