Eğitimci,
mizah yazarı, şair (D. Ekim 1917, İstanbul – Ö. 2 Ekim 1993). 1928’de ilkokulu
bitirdi. Ankara Müzik Öğretmen Okuluna sınavla girdi. Altı yıl parasız yatılı
olarak okudu. 1938 yılında mezun olduktan sonra bir rastlantı sonucu Cumhurbaşkanlığı
Armoni Mızıkası Şefi Veli Bey’in (Orhan Veli’nin babası) ısrarıyla
Cumhurbaşkanlığı Askerî Armoni Mızıkasında trompetçi olarak çalışmaya başladı.
1953 yılında kıdemli yüzbaşı iken askerlik mesleğinden ayrıldı. Millî Eğitim
Bakanlığına bağlı resmî ve özel okullarda müzik öğretmeni olarak yaşamını
sürdürdü. 1972 yılında Erenköy Kız Lisesinde öğretmenken emekliye ayrılmıştı.
İlk olarak
güncel şiirleriyle, Dost, Yelken ve Güney dergilerinde göründü
(1972). Mizah yazılarının bir bölümü, Cumhuriyet gazetesinde yayımlandı
(1980-1986). Yergi ve taşlama türündeki şiirlerini Laf Ola Harman Ola
adlı kitabında toplayan Gülcüoğlu, bu yapıtıyla edebiyatta çok önemli bir yer
tutan hiciv türü geleneğinin son temsilcilerinden biri olduğunu kanıtladı.
ESERLERİ
(Şiir):
Dört
Yandan (1979), Özgürlüğe Soyunurken (1986),
Deli Olmak İşten Değil (1991), Laf Ola Harman Ola (1993).
KAYNAKÇA: Mesude Honsârî Gülcüoğlu / “Özdeyiş” (Değinmeler –
Denemeler, 1995), Yılmaz Çongar / Asker Yazarlarımız ve Ozanlarımız (1998), İhsan
Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları
Ansiklopedisi (2006, 2007).
